سید ابوالحسن اصفهانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
سید ابوالحسن موسوی اصفهانی مدیسه ای (۱۲۴۶ خورشیدی–۱۳۲۵ خورشیدی) فقیه، اصولی و از مراجع تقلید شیعه امامیه بود. وی بعد از درگذشت محمدحسین نائینی، مرجعیت عامه شیعه را بر عهده گرفت و شاگردان زیادی پرورش داد.[1]
سید ابوالحسن موسوی اصفهانی مدیسه ای سید ابوالحسن اصفهانی | |
---|---|
عنوان(ها) | آیت الله العظمی، زعیم الطائفة |
اطلاعات شخصی | |
زاده | سید ابوالحسن موسوی اصفهانی مدیسه ای ۱۲۸۴ (قمری) |
درگذشته | ۹ ذیحجه ۱۳۶۵ =دوشنبه ۱۳ آبان ۱۳۲۵ خورشیدی |
محل دفن | حرم علی بن ابی طالب |
محل اقامت | نجف |
آثار معروف | وسیلة النجاةانیس المقلدینحاشیه بر تبصره علامهحاشیه بر العروة الوثقیحاشیه بر نجاة العبادذخیرة العبادو … |
تحصیلات | اصفهان، نجف، سامرا |
استادان | میرزای شیرازیشیخ الشریعهفاضل شربیانیمحمدحسن مامقانیسید محمد کاظم یزدیآخوند خراسانیمیرزا حبیب الله رشتیسید محمدباقر درچهای |
بهدلیل گستردگی مرجعیت وی در آن زمان اهل عراق او را زعیم الطائفة لقب دادند، در طول تاریخ تشیع شاید هیچ مرجعیت به شهرت و گستردگی مرجعیت او نمیرسید.
اصفهانی کتابی در فقه به نام وسیلة النجاة دارد که از متون مهم فقهی است و سید روحالله خمینی هم آن را با نام تحریرالوسیله شرح نمودهاست.