امیر پازواری
شاعر ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
شیخ العجم امیر پازواری معروف به امیر الشعرا و امیر مازندرانی و با تخلص امیر (زاده: قرن ۹ ه.ش در منطقه پازوار در حومه بابل[1] مازندران) شاعر و عارف نامی مازندرانی که در طبرستان به کسب علم پرداخت. وی از پیروان شیعه دوازدهامامی بود. عمدهٔ شهرت وی به واسطه اشعار عاشقانه و عارفانه است.[2][3] یکی از روایاتی که در مورد اوست این مطلب است که او پس از تصرف مازندران به دست شاه عباس صفوی به وی پیوست و از شاه القابی دریافت کرد. بهگفته دانشنامه ایرانیکا وی شخصیتی مشکوکالوجود است و مشخص نیست آیا همچین شخصیتی واقعا وجود داشته یا اینکه اشعار وی را دیگران برایش نوشتهاند.[4]
امیر پازواری (شیخ العجم) أمیر پازواری | |
---|---|
زادهٔ | قرن۹ ه.ش پازوار، مازندران، ایران |
محل زندگی | بابل، امیرکلا |
ملیت | ایرانی |
نژاد | مازندرانی |
پیشه | شاعر، علم کلام |
آثار | دیوان پازواری کنزالاسرار |
عنوان | شیخ العجم |
پس از مرگ شاه عباس او به پازوار بازگشت و تا آخر عمر در آنجا زیست؛[5] روایتی نیز نقل میکند که وی ملکالشعرای دربار خیرالنساء بیگم مادر شاهعباس بوده و در پیش از جلوس شاهعباس نیز در دربار صفویه نقش برجستهای داشته.[6]
بنا به گزارش دانشنامه ایرانیکا امیر پازواری شخصیتی نیمه افسانهای است که گزارش منطقی و هماهنگی درباره او وجود ندارد.[7]