امپراتوری روم غربی
بخش غربی امپراتوری روم / From Wikipedia, the free encyclopedia
امپراتوری روم غربی (به لاتین: Imperium Romanum occidentale) به عنوان یک ارگان دولتی خودمختار، پس از مرگ امپراتور تئودوسیوس یکم در سال ۳۹۵ میلادی پدید آمد؛ تئودوسیوس تصمیم گرفت قلمروهای وسیعی که بیش از هر زمان دیگری در برابر فشار بربرها آسیبپذیر بودند را به دو پسرش واگذار کند: به آرکادیوس، پسر بزرگترش، حکومت بر بخش شرقی امپراتوری و به هونوریوس، پسر کوچکترش، نیز بخش غربی امپراتوری به ارث رسید.
امپراتوری روم غربی Imperium Romanum Occidentale | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۳۹۵–۴۷۶ | |||||||||||||||||||
وسعت امپراتوری روم غربی در سال ۳۹۵میلادی | |||||||||||||||||||
پایتخت | مدیولانوم (میلان) (۲۸۶–۴۰۲) راونا (۴۰۲–۴۷۶) | ||||||||||||||||||
زبان(های) رایج | لاتین | ||||||||||||||||||
دین(ها) | دین رومی و بعدتر مسیحیت | ||||||||||||||||||
حکومت | حکومت مطلقه | ||||||||||||||||||
امپراتور | |||||||||||||||||||
• ۴۲۳–۳۹۵ | هونوریوس | ||||||||||||||||||
• ۴۷۶–۴۷۵ | رومولوس آگوستولوس | ||||||||||||||||||
قوه مقننه | سنای روم | ||||||||||||||||||
تاریخ | |||||||||||||||||||
• بنیانگذاری | ۱۱ اوت ۳۹۵ | ||||||||||||||||||
۲۸۵ | |||||||||||||||||||
• تقسیم پس از تئودئوس اول | ۳۹۵ | ||||||||||||||||||
۴۷۶ | |||||||||||||||||||
• ترور ژولیوس نپوس | ۴۸۰ | ||||||||||||||||||
• فروپاشی | ۴۷۶ | ||||||||||||||||||
مساحت | |||||||||||||||||||
۳۹۵ م. | ۲٬۰۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۷۷۰٬۰۰۰ مایل مربع) | ||||||||||||||||||
|
تئودوسیوس بر این قصد نبود که دو ارگان سیاسی متفاوت و کاملاً مستقل از یکدیگر ایجاد کند. در عوض قصدش این بود که آنان را با یکدیگر پیوند بزند. این انفصال باید در حقیقت بنیادی کاملاً دیوانسالاری و اداری داشته باشد یا اینکه در ارتباط با مسئلهٔ دفاع نظامی بودهاست.
از اکنون به بعد، این دو تودهٔ عظیم امپراتوری بهترتیب امپراتوری روم شرقی (بیزانس) و امپراتوری روم غربی را تشکیل دادند، و دیگر بیش از این با یکدیگر متحد نشدند و هر یک دو مسیر توسعهٔ مجزا از یکدیگر در پیش گرفتند. آرمان متحد کردن این دو پاره تا مدتی مدید در اذهان باقیماند و تا ۴۷۶ میلادی خاموش نشد؛ یعنی زمانیکه پادشاه هرولیها،[یادداشت 1] اودوآکر، آخرین امپراتور روم غربی، رومولوس آگوستولوس، را از تخت خلع کرده و نشانهای امپراتوری (شامل دیهیم، عصای سلطنتی، توگای مزین به طلا، شمشیر و ردای قرمز) را به امپراتور شرقی، زنون، داد.[1]
زنون نیز بهنوبه خود ایتالیا و روم ــ مرکز تمدن رومی ــ را بهعنوان بخشی از امپراتوری مینگریست، در حالیکه اودوآکر و سپس تئودوریک در تئوری نقش حکمرانان نیابتی امپراتور بیزانسی را داشتند ولی در عمل پادشاهانی خودمختار بودند.
حتّی امپراتور بیزانسی، ژوستینین یکم نیز تلاش نمود پس از سقوط روم غربی دو پارهٔ امپراتوری را با یکدیگر متحد سازد، پروژهای که البته با اظهار وجود پادشاهیهای فرانکها، ویزیگوتها، لومباردها و نیز تولد امپراتوری مقدس روم در سدههای آینده به پایان رسید.