الفبای سریانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
الفبای سُرْیانی خطی است که عمدتاً برای نگارش زبان سریانی از حدود سدهٔ یکم میلادی مورد استفاده قرار میگیرد.[1] این الفبا یکی از خطوط ابجد سامی محسوب میشود که از الفبای آرامی و الفبای تدمری گرفته شدهاست[2] و مشابهتهایی با الفبای فنیقی، عبری، عربی و الفبای سنتی مغولی دارد.
الفبای سُرْیانی | |
---|---|
نوع | ابجد |
زبانها | آرامی (سریانی، آرام جدید غربی، آرامی جدید آشوری، آرامی جدید کلدانی، طوریه، آرامی مسیحیان فلسطین)، عربی (جرشونی)، زبان مالایالم (سریانی مالایالم) |
دورهٔ زمانی | حدود ۵۰ میلادی – اکنون |
سامانهٔ مادر |
هیروگلیف مصری
|
سامانهٔ فرزند | سُغدی
|
ایزو ۱۵۹۲۴ | Syrc, 135 |
| |
جهت | راست به چپ |
مخفف یونیکد | Syriac |
دامنه یونیکد |
|
سریانی از راست به چپ و بهصورت افقی نوشته میشود. اکثر حروف آن به هم پیوستهاند ولی برخی حروف به حروف پیشین یا پسین خود نمیچسبند و هر واژه با یک فاصله از واژهٔ دیگر متمایز میشود.
همهٔ ۲۲ حرف الفبای سریانی بیصدا هستند، اگرچه نشانههای متمایزکنندهٔ اختیاری برای نشاندادن واکه و سایر ویژگیهای زبانی وجود دارد.
هنگامی که زبان عربی در هلال حاصلخیز بهعنوان زبان غالب تثبیت شد، متون با زبان عربی و به خط سریانی نوشته میشدند. زبان مالایالم نیز به خط سریانی نوشته میشد و سریانی مالایالم نامیده میشد.