اشعیا
پیامبر یهود / From Wikipedia, the free encyclopedia
اِشَعیا[1] (به عبری: יְשַׁעְיָהוּ، در یونانی:Ἠσαίας، در انگلیسی: Isaiah، در عربی: اشعیاء؛ به معنی «نجات خداوند»؛ تلفظ صحیح این نام در زبان عبری، و همچنین عربی، «یِشَعیاهو» است) از پیامبران عهد عتیق و نویسنده کتاب اشعیا است. اشعیا پسر آموص بود[2] و در اورشلیم در نزدیکی هیکل سلیمان زندگی میکرد.[3] او با زنی به نام نبیه (در عبری:נאביה) ازدواج کرد که به اعتقاد بعضی از مفسرین تورات، به مانند دبوره[4] و هولده[5] پیامبری داشتهاست. اشعیا دو پسر به نامهای مَهیر شَلال حاش بَز[6] و شاریاشوب[7] داشت. اشعیا در زمان پادشاهی عزیا، ٱحاز و حزقیا، در یهودیه به مدت شصت و چهار سال پیامبری میکردهاست. اولین دوره خدمت او در آخرین دوران فرمانروایی عزیا و در حدود ۷۴۰ قبل از میلاد بود. او تا سال چهاردهم سلطنت حزقیا مشاور روحانی او بود و در نزد وی مقامی به دست آورد[8]؛ در این زمان او در مجامع عمومی شرکت کرد و در زمان منسی به حبس محکوم شد و از او شهادت خواستند.[9] اشعیا تا سال ۶۸۱ قبل از میلاد، زیستهاست.[10]او به پیامبر بشارت و شاهزاده پیامبران عهد عتیق شهرت یافتهاست.
اشعیا | |
---|---|
پیامبر | |
زادهٔ | سده ۸ پیش از میلاد پادشاهی یهودا |
درگذشتۀ | سده ۷ پیش از میلاد |
تکریمشده در | یهودیت کلیسای کاتولیک کلیسای ارتدکس شرقی ارتدوکسی مشرقی اسلام |
بزرگداشت | ۹ مه |