ارتش آزاد سوریه
جناح مخالف حکومت در جنگ داخلی سوریه / From Wikipedia, the free encyclopedia
ارتش آزاد سوریه (FSA) (عربی: الجيش السوري الحر) یک ائتلاف مقاومت بزرگ غیرمتمرکز، متشکل از شبهنظامیان، در جنگ داخلی سوریه است[18][19] که در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۱ توسط سرهنگ ریاض الاسعد و شش افسر جدا شده از نیروهای مسلح سوریه، تأسیس شد.[20][21] این افسران اعلام کردند که اولویت فوری ارتش آزاد سوریه، حفاظت از جان معترضان و غیرنظامیان، در برابر سرکوب مرگبار دستگاه امنیتی بشار اسد، با هدف نهایی دستیابی به اهداف انقلاب سوریه، یعنی پایان دادن به حکمرانی چندین دهه خانواده اسد است.[19][21][22] در اواخر سال ۲۰۱۱، ارتش آزاد سوریه، اصلیترین گروه جداشدگان از ارتش سوریه بود[23][24] که در ابتدا، یک سازمان نظامی رسمی در زمان تأسیس بود اما ساختار فرماندهی اولیه آن تا سال ۲۰۱۶ از بین رفت و از آن زمان، عنوان ارتش آزاد سوریه، توسط گروههای مختلف اپوزیسیون سوریه، مورد استفاده قرار گرفت.[25][26][27][28]
ارتش آزاد سوریه | |
---|---|
الجيش السوري الحر | |
رهبری |
غیرمتمرکز: (۲۰۱۵–اکنون)
|
تاریخ فعالیت |
|
گروه(ها) | به این بخش مراجعه کنید |
ایدئولوژی | خیمه بزرگ جناحها: دموکراسی[5][6] ملیگرایی سوری[7][8] ملیگرایی سکولار[9][10] ملیگرایی مذهبی[11] کنفدرالیسم دموکراتیک[12] |
اندازه | ۲۵۰۰۰ (اواخر ۲۰۱۱)[13][14] ۷۵۰۰۰ (اواسط ۲۰۱۲)[15] ۴۰۰۰۰–۵۰۰۰۰ (۲۰۱۳)[16] ۳۵۰۰۰ (۲۰۱۵)[17] |
درگیریها و جنگها | جنگ داخلی سوریه |
پرچم |
ارتش آزاد سوریه قصد دارد که "شاخه نظامی مخالفان مردم سوریه با رژیم"[13] از طریق عملیات مسلحانه و تشویق فراریان ارتش باشد.[29] در سال ۲۰۱۲، فرماندهان نظامی و رهبری غیرنظامی ارتش آزاد سوریه، بیانیه مشترکی صادر کردند که در آن متعهد شدند که پس از کنار زدن اسد از قدرت، سوریه را به سمت یک جمهوری دموکراتیک کثرتگرا هدایت کنند.[30] از آنجایی که ارتش سوریه، بسیار سازماندهی شده و مسلح است، ارتش آزاد سوریه، یک استراتژی نظامی از تاکتیکهای چریکی را در روستاها و شهرها، با تمرکز تاکتیکی بر اقدامات مسلحانه در پایتخت سوریه، دمشق، اتخاذ کرد. هدف از این کارزار، حفظ قلمرو نبود، بلکه به منظور گسترش نیروهای دولتی و زنجیرههای لجستیکی آنها در نبردها برای مراکز شهری، ایجاد فرسایش در نیروهای امنیتی، از بین رفتن روحیه و بیثباتی دولت بود.[31]
ارتش آزاد، خود را شاخه مسلح انقلاب سوریه میدانست و توانست خشم مردم را نسبت به بشار اسد به یک شورش موفق بسیج کند. با به راه انداختن جنگ چریکی در سراسر کشور، این ارتش، از یک رشته موفقیت در برابر نیروهای دولتی بسیار مجهزتر برخوردار شد.[32][33] سیاست اسد، در نادیده گرفتن خواستههای معترضان، در کنار خشونتهای فزاینده رژیم بر غیرنظامیان و معترضان، منجر به یک جنگ داخلی تا سال ۲۰۱۲ شد. ارتش آزاد، در ابتدا، استراتژی حذف سریع رهبری ارشد رژیم را دنبال کرد که منجر به ترور موفق وزیر اطلاعات عصف شوکت و وزیر دفاع داود راجیها در ژوئیه ۲۰۱۲، شد.[34] در اوایل سال ۲۰۱۲، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، با اعزام دهها هزار شبهنظامی خمینیگرا، هماهنگی کارزاری نظامی را برای جلوگیری از فروپاشی ارتش سوریه با قطبی کردن درگیری، در امتداد اختلافات فرقهای آغاز کرد.[35][36] پس از سال ۲۰۱۳، ارتش آزاد، تحتتأثیر کاهش نظم و انضباط، فقدان یک رهبری سیاسی متمرکز، عدم حمایت قابل توجه غرب، بدتر شدن عرضه تسلیحات و کاهش بودجه قرار گرفت. درحالیکه شبهنظامیان اسلامگرا در رقابت داخلی بین معارضان سوری، جناح مسلط شدند.[37][38][39] مداخله نظامی روسیه در سال ۲۰۱۵، بقای اسد را تضمین و گسترش ارتش آزاد را متوقف کرد. مجموعهای ضدحمله با حمایت روسیه و ایران که توسط رژیم اسد، در سال ۲۰۱۶ راهاندازی شد، دستاوردهای ارضی قابل توجهی ارتش آزاد را از بین برد و ساختار فرماندهی آن را به شدت تضعیف کرد.[40][41]
پس از مداخله ترکیه در جنگ داخلی سوریه در سال ۲۰۱۶ و زمانیکه سایر کشورها شروع به کاهش مشارکت خود کردند، بسیاری از شبهنظامیان ارتش آزاد، بیشتر به ترکیه وابسته شدند که به بست و منبع تدارکات تبدیل شد.[42] از اواخر اوت ۲۰۱۶، دولت ترکیه، ائتلاف جدیدی از گروههای شورشیان سوری، از جمله بسیاری از گروههای ارتش آزاد را تشکیل داد. هسته اصلی این ائتلاف جدید، اتاق عملیات حوار کلس بود. این نیرو که در ابتدا به عنوان ارتش آزاد سوریه تحت حمایت ترکیه (TFSA) نامیده میشد، در سال ۲۰۱۷، نام ارتش ملی سوریه (SNA) را برگزید.[43][44] اکثریت شبهنظامیان ارتش آزاد، تحت فرمان دولت موقت سوریه هستند. درحالیکه بقیه یا با دولت نجات سوریه و اداره خودمختار شمال و شرق سوریه متحد شدهاند، یا در منطقه عدم منازعه التنف هستند.