احیای زبان عبری
فرایند تبدیل عبری به زبان میانجی در اسرائیل / From Wikipedia, the free encyclopedia
احیای زبان عبری در پایان سده نوزدهم و در طول سده بیستم در اروپا و فلسطین رخ داد و در پی آن عبری از زبان مقدس یهودیت به زبان گفتاری و نوشتاری روزمره در اسرائیل تبدیل شد. این فرایند از آنجا آغاز شد که یهودیان سراسر جهان با زبانهای متفاوت در نیمه نخست سده نوزدهم وارد فلسطین شدند و همراه با یهودیان فلسطین که از گذشته در آنجا بودند، همگی از عبری به عنوان زبان میانجی استفاده کردند.[1][2] در همان زمان یک فرایند موازی عبری را در اروپا از زبان مقدس به زبان ادبی تغییر داد[3] که در توسعه برنامههای آموزشی ملیگرایانه نقشی اساسی داشت.[4] عبری نوین یکی از زبان رسمی قیمومت بریتانیا بر فلسطین بود و پس از استقلال اسرائیل در سال ۱۹۴۸ نیز در کنار عربی نوین به یکی از دو زبان رسمی این کشور تبدیل شد. در ژوئیه ۲۰۱۸ طبق قانونی جدید عبری به تنها زبان رسمی کشور تبدیل و عربی دارای «وضعیت ویژه» شد.[5]