ابن عطیه اندلسی
From Wikipedia, the free encyclopedia
ابومحمد عبدالحق بن غالب بن عبدالرحمن بن غالب محاربی معروف به ابن عطیه اندلسی (۴۸۱ – ۵۴۱ هجری) مفسر و محدث مالکی بود. او از رجال سیاسی اندلس در دوران مرابطون بودهاست. مهمترین اثر او تفسیر قرآن به نام المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز است. دیگر اثر او فهرس یا البرنامج است.[1]