ابن ربن طبری
طبیب مسلمان / From Wikipedia, the free encyclopedia
ابوالحسن علی بن سهل رَبَّن الطبری یا به اختصار اِبْنِ رَبَّن طبیب مسلمان در قرن سوم هجری، کاشف مسری بودن سل ریوی و به روایتی استاد زکریای رازی بودهاست. برخی وی را در کنار زکریای رازی، ابن سینا و مجوسی یکی از «ارکان چهارگانه طب اسلامی» دانستهاند؛ گرچه برخی نیز با این نظر مخالفند.
علی بن ربن طبری | |
---|---|
علي بن ربَّن الطبري | |
نام بومی | علي بن ربَّن الطبري |
زادهٔ | مورد اختلاف، مرو یا طبرستان |
درگذشت | مورد اختلاف، احتمالاً اواخر نیمهٔ اول قرن سوم هجری. ر.ک. به: #زندگانی |
محل زندگی | طبرستان، ری، سامرا |
کارهای برجسته | فردوس الحکمة، الدین و الدولة، کشف مسری بودن سل ریوی |
والدین | سهل بن بشر (پدر) |
دوره | عصر طلایی اسلام |
زبان | عربی، سریانی |
علایق اصلی | طب |
تأثیرگرفته از | |
تأثیرگذار بر
| |
بهطور کلی از زندگی ابن ربن اطلاعات زیادی موجود نیست و اکثر اطلاعات موجود نیز خودنوشتههای او هستند. بهنظر میرسد در کودکی شاهد شورش طبرستان بوده و وفاتش هم در حوالی نیمه قرن سوم رخ دادهاست. خاندان او در علم شهرت داشتند و شخص ابن ربن نیز ابتدا در طبرستان بهعنوان دبیر نزد مازیار بن قارن کار میکرد و پس از اعدام مازیار توسط خلیفه، به بغداد رفت و از نزدیکان خلفا شد. او ابتدا مسیحی بود و در عراق مسلمان شد؛ بعداً حتی کتابی نیز در باب برتریهای اسلام نسبت به سایر ادیان نوشت. ابن ربن در علوم اسلامی و داروشناسی نیز مهارت داشت و کشف مسری بودن سل را هم به او نسبت میدهند. از کتبی که به ابن ربن نسبت داده شده، تعداد کمی باقی ماندهاند که مهمترین آنها فردوس الحکمه است.