ابن تیمیه
شخصیت اسلامی / From Wikipedia, the free encyclopedia
احمد بن عبدالحلیم بن تیمیه حرانی معروف به ابْن تَیْمِیَّة (۱۰ ربیعالاول ۶۶۱–۲۰ ذیقعدهٔ ۷۲۸) عالم الهیات، حدیث و فقه، فیلسوف و اخترشناس بود. او را با القابی چون شیخ السلام[12] مفسّر، رجالی، مفتی و ادیب یاد کردهاند.[13] فتوای جهاد او بر ضد حملهٔ سوم غازان خان به دمشق منجر به پایان لشکرکشی مغولها به منطقهٔ شام شد.[14] این اولین موردی بود که یک مسلمان بر ضد مسلمان دیگر اعلام جهاد کرده است. این فتوا مورد استناد القاعده و داعش قرار گرفته است.[15][16]
ابن تیمیه ابن تیمیة احمد بن عبد الحلیم بن تیمیه | |
---|---|
عنوان(ها) | شیخ الاسلام |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۰ ربیع الاول سال ۶۶۱ هجری قمری یا ۲۲ ژانویه، سال ۱۲۶۳ میلادی |
درگذشته | ۲۰ ذی القعده سال ۷۲۸ قمری یا ۲۶ سپتامبر، سال ۱۳۲۸ (۶۴−۶۵ سال) |
دین | اسلام |
ملیت | شامی |
دوران | اواخر قرون وسطای میانه یا در بحرانهای اواخر قرون وسطی |
فرقه | سنی، سَلَفی |
مذهب | حنبلی[1][2] |
عقیده | الأثریة؛ کنار گذاشتن علم کلام و توجه بیشتر به متنگرایی دقیق در تفسیر قرآن و حدیث.[3][4][5][6][7][8] |
آلما ماتر | مدرسه دارالحدیث السکریة |
رهبر مسلمان | |
تأثیرگذاران
| |
تأثیرپذیرندگان
|
مخالفت ابن تیمیه با سفر به قصد زیارت قبور و طلب شفاعت یکی از دلایل جنجالی شدن عقاید او میان مسلمانان بود.[17] محمد بن عبدالوهاب و وهابیت از نظرات او اثر پذیرفتهاند.[18] او شیعیان را دشمنان داخلی میدانست که قتل آنها از صلیبیون و مغولها واجب تر است.[19] برای مثال ابو مصعب الزرقاوی، از رهبران القاعده به نظرات ابن تیمیه در مورد کفر شیعیان استناد میکرد.[20] علمای شیعه با او مخالفت کرده و او را یک منحرف میدانستند، و از او درخواست برگشت از عقایدش را داشتند، از آنجا که او مقاومت کرده و این را نپذیرفت شش مرتبه به زندان افتاد.[21][22] بابر یوهانسن، دلیل زندانی شدن او را عرفا، فقها و متکلمانی که با قدرت سیاسی مرتبط بودند میداند.[23]
ابن تیمیه زندگی خود را وقف تحقیقات دینی و سیاسی کرد. او پیشنهادهای مقام سیاسی را نپذیرفت[24] و تا پایان عمر ازدواج نکرد.[25]
او معتقد بود که باید قرآن و حدیث را با معانی متداول فهمید و مؤوله (به معنای تاویلگرا) که به معانی مجازی و کنایهای حمل میکنند را شدیداً نکوهش میکرد.[13]