آلمانی بالای نو
زبان / From Wikipedia, the free encyclopedia
آلمانی بالای نو (Neuhochdeutsch) واپسین دوره از تاریخ زبان آلمانی است که از سده هفدم آغاز و تاکنون ادامه داشتهاست. مهمترین ویژگی این دوره توسعه آلمانی معیار و معیارسازی گویشهای گفتاری است.[2]به همین دلیل گاه از آلمانی بالای نو به عنوان هممعنی آلمانی معیار استفاده میشود.
اطلاعات اجمالی آلمانی بالای نو, زبان بومی در ...
آلمانی بالای نو | |
---|---|
Neuhochdeutsch | |
زبان بومی در | آلمان، اتریش، لوکزامبورگ، لیختناشتاین، سوئیس، هلند |
شمار گویشوران | (بدون برآورد دسترسی) |
هندواروپایی
| |
گونههای نخستین | آلمانی بالای باستان
|
الفبای آلمانی | |
وضعیت رسمی | |
زبان رسمی در | اتریش، آلمان، لیختناشتاین، لوکزامبورگ، سوئیس، بلژیک; اتحادیه اروپا; نامیبیا تا ۱۹۹۰. |
کدهای زبان | |
ایزو ۱–۶۳۹ | de |
ایزو ۲–۶۳۹ | ger (B) deu (T) |
ایزو ۳–۶۳۹ | deu |
گلاتولوگ | mode1258 [1] |
بستن