نیروی هوایی روسیه

نیروی هوایی روسیه (به [Военно-воздушные силы России، آوانویسی: وُیـِن‌نُ-وُزدوشنیه سیلی رُسی] Error: {{Lang-xx}}: text has italic markup (کمک)) نیروی هوایی ارتش روسیه است.

نیروی هوایی روسیه
Военно-воздушные силы России Voyenno-vozdushnye sily Rossii
نشان نیروی هوایی روسیه
بنیان‌گذاری	۱۹۱۲[1] ۱۹۹۲
کشور	روسیه
گونه	نیروی هوایی
نقش	رزم هوایی
اندازه	۱۹۰٬۰۰۰ نفر پرسنل نظامی (۲۰۲۱) تخمین. ۴٬۵۰۹ هواگرد (۲۰۲۱)[2]
بخشی از	نیروی هوافضای روسیه
مرکز فرماندهی	مسکو
رژه	روسی: Авиамарш "Air March"[3][4][5]
سالگردها	۲۱ مرداد - ۱۲ آگوست
نبردها	حمله ۲۰۲۲ روسیه به اوکراین جنگ نخست چچن جنگ داغستان بحران سال ۱۹۹۹ تیمور شرقی جنگ دوم چچن جنگ روسیه و گرجستان الحاق کریمه جنگ داخلی سوریه
وبگاه	structure.mil.ru/structure/forces/air.htm
فرماندهان
فرمانده کل نیروهای دفاعی روسیه	رئیس‌جمهور ولادیمیر پوتین
فرمانده نیروی هوافضا	سرهنگ ویکتور افضلوف
فرمانده کل نیروی هوایی روسیه	سپهبد سرگئی دورونوف
نشان
پرچم
نشان کوچک
نشان کوچک (۱۹۹۲–۲۰۱۰)
پچ
نشان میانی
نشان
ناوگان هوایی
جنگنده	سوخو-۲۵ ام، سوخو-۲۴ ام، سوخو-۳۴
بمب‌افکن	میگ-۳۱ کی، تو-۲۲ام۳، تو-۹۵، تو-۱۶۰
هواپیمای الکترونیک	آ-۵۰/آ-۵۰یو، ایل-۲۲ PP، ایل-۸۰
شکاری	میگ-۲۹، میگ-۳۵، سوخو-۲۷، سوخو-۳۰، سوخو-۳۵، سوخو-۵۷ سوخو۷۵
بالگرد	کاموف-۶۰، میل-۸، میل-۱۷، میل-۲۶، میل-۲۴،
بالگرد جنگنده	میل -۲۴/میل -۳۵ ام، میل-۲۸ ان، کاموف-۵۰، کاموف-۵۲
هواپیمای رهگیر	میگ-۳۱
هواگرد آموزشی	آئرو ال-۳۹ آلباتروس، یاک-۱۳۰
هواپیمای باری	ایل-۶۲، ایل-۷۶، ایل-۸۶، ایل-۱۱۲، ای‌ان-۲۶، ای‌ان-۱۲۴، ای‌ان-۱۴۰، ای‌ان-۱۴۸، ای‌ان-۲۲
هواپیمای سوخت‌رسان	ایل-۷۸

این نیرو، بعد از نیروی هوایی آمریکا دومین نیروی هوایی قدرتمند در جهان می‌باشد.^[6][7][8][9]

نیروی هوایی روسیه هم اینک تحت فرماندهی ژنرال الکساندر زلین قرار دارد. در عین حال نیروی دریایی روسیه نیز بخش هوایی جداگانه خود را دارد که «هوانوردی دریایی روسیه» نامیده می‌شود. این بخش در زمان شوروی AV-MF نامیده می‌شد.

پس از فروپاشی اتحاد شوروی و تقسیم آن به پانزده جمهوری مستقل در دسامبر ۱۹۹۱، تجهیزات و پرسنل نیروی هوایی شوروی (نیروی هوایی سرخ) میان جمهوری‌های تازه تقسیم شد. از این میان، ۴۰ درصد تجهیزات و ۶۵ درصد پرسنل نیروی هوایی شوروی به روسیه تعلق گرفت

نیروی هوایی روسیه نیز دارای بیش از ۳٬۰۰۰ فروند جنگنده و هواپیما، ۱٬۱۲۰ فروند هلیکوپتر و ۱٬۲۱۸ فرودگاه عملیاتی است. بیشتر توان‌ها یا ذخیره است یا محرمانه محسوب می‌شود و به همین دلیل تعداد و وضعیت نیروها، پایگاه‌ها و تجهیزات معلوم نیست. به مقاله فهرست هواگردهای نظامی فعال روسیه مراجعه شود.

پانویس

1. "100 лет ВВС России: взлет или упадок?". BBC News Russian. 3 August 2012.
2. "Russia retains world's 2nd place by active combat aircraft — research data". TASS. 11 December 2019. Retrieved 12 January 2020.
3. Norwegian Baron (25 July 2016). "Russian Federation (1991-****) Military March "Авиамарш"". Archived from the original on 27 May 2018. Retrieved 4 October 2016 – via YouTube.
4. Sizuoka1987 (29 May 2016). "【ロシア軍歌】 航空行進曲 Авиамарш 【歌詞付き】". Archived from the original on 18 November 2018. Retrieved 4 October 2016 – via YouTube.
5. La Banda Militare: Italian and International Military Music (22 September 2013). "Авиамарш (Марш Авиаторов) 2". Archived from the original on 6 October 2015. Retrieved 4 October 2016 – via YouTube.
6. "The 10 Largest Combat Air Forces in the World - TheRichest". Retrieved 22 January 2016.
7. "Top 10 Strongest Air Forces of the World". Retrieved 22 January 2016.
8. "Top 10 Air Forces in the World - PEI Magazine". Archived from the original on 28 January 2016. Retrieved 22 January 2016.
9. "RANKED: World's 20 strongest militaries - Business Insider". Retrieved 22 January 2016.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Russian Air Force». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای ژاپنی، بازبینی‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۲۲.