From Wikipedia, the free encyclopedia
شعارهای تظاهراتهای پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری ایران مجموعه شعارهایی است که طی پیامدهای اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۸۸ و در جریان اعتراضات، توسط مردم داده شد.
با اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۸۸ که به انتخاب مجدد محمود احمدینژاد منجر شد، ایرانیان در سراسر جهان بنا بر این پندار که در انتخابات «تقلب» صورت گرفته و حاکمیت بنای تصحیح این تقلب را ندارد، دست به راهپیمایی زدند. در این تظاهراتها عموماً شعارهای افراد حول فاصله گرفتن از اصول مردمسالاری و نزدیک شدن به دیکتاتوری بود.
در روز ۱۳ آبان و در پی تظاهرات مخالفین دولت شعارهای بسیاری علیه علی خامنهای شنیده شد. این حجم از شعارها ضد رهبری جمهوری اسلامی تا آن زمان بیسابقه بود. تحلیلگران علت این شعارها را حمایت شدید رهبری از دولت محمود احمدینژاد میدانند.
پرکاربردترین شعارها در طی این تجمعات اینها بود:[9][10]
ما همه مجید هستیم[33]
در تظاهرات عاشورا، تظاهرات کنندگان پیامهای سیاسی خود را با پیامهای مذهبی این ماه بهم آمیختند و رهبر جمهوری اسلامی را با یزید مقایسه نمودند.[34]
در پی قیام تونس و مصر در دی و بهمن ۱۳۸۹ و کنارهگیری زینالعابدین بن علی و حسنی مبارک از قدرت، برخی شعارهای تظاهرکنندگان در راهپیمایی ۲۵ بهمن متأثر از این وقایع بود.
سر دادن شعار الله اکبر بر روی بامها در شب هنگام که در انقلاب ۵۷ نیز صورت گرفت یکی از روشهای مبارزاتی مسالمتآمیزی بود که میرحسین موسوی در بیانههای خود بر روی آن تأکید داشت و از سوی مردم خصوصاً در تهران پیگیری میشود. این روش که کمترین هزینه را برای معترضان و بیشترین دستاورد تبلیغاتی را دارد همچنان در تهران ادامه دارد و با شعار «مرگ بر دیکتاتور» همراه است.[39][40] این شعار در سالهای اخیر از سوی تندروهای اسلامی و برخی گروههای تروریستی استفاده میشد اما این بار از سوی هواداران اصلاحات در ایران استفاده گردید.
برت استفان در مصاحبه با روزنامه وال استریت ژورنال میگوید:
نظام جمهوری اسلامی همواره حامل دو تناقض بودهاست. مورد اول اینکه هر انقلاب و نظامی که به نام خدا انجام شود میتواند به نام خدا به چالش کشیده شود چون خدا معانی و تفاسیر گوناگونی دارد. در سالهای اخیر شاهدیم که بر شمار روحانیون ناراضی و منتقد افزوده شده و حتی در انتخابات اخیر حداقل دو مرجع تقلید اصلی از میان چهار مرجع بزرگ در ایران از نتایج این انتخابات حمایت نکردهاند.[41]
در حالیکه الله اکبر شبانه در دوره پهلوی با واکنش تندی مواجه نشد، جمهوری اسلامی به گفته سازمان دیده بان حقوق بشر با حمله به منازل مردم شکستن دربها و ضرب و شتم مردم به سر دادن ندای الله اکبر پاسخ گفت. به گفته این سازمان نیروهای بسیج به محلاتی همچون یوسف آباد، سعادت آباد، ونک، شهرک غرب، فرمانیه و نیاوران حمله برده باشکستن در خانهها به زور وارد خانه مردم میشوند، لوازم شخصی آنان را درهم میشکنند، ساکنان را مورد ضرب و شتم قرار میدهند و اتومبیلهایی را که در خیابانها پارک شده خرد میکنند.[42]
به گفته مسیح علینژاد ادعای اینکه همسایگان از افرادی که الله اکبر گفتهاند شکایت کرده و تهدید به برخورد قضایی از دیگر روشهایی است که علیه تکبیرهای شبانه به کار رفتهاست.[43]
دهها تن از نیروهای بسیج در حالیکه به سلاحهای سرد و گرم مجهز بودند به بهانهٔ تکبیر گفتن شبانهٔ مردم، به برج سبحان واقع در بلوار کاوه تهران حمله برده و ضمن ضرب و شتم شدید مردم، به اموال آنان نیز آسیب رساندند. کمیتهٔ تشکیل شده توسط نمایندگان مجلس برای بررسی این موضوع نیز پس از دیدار با فرماندهٔ بسیج بر اساس توصیههای انجام شده به کار خود پایان داد.[44][45]
در جریان اعتراضات پس از انتخابات نام مجتبی خامنهای در میان معترضان به عنوان صحنه گردان آنچه که تقلب و کودتا مینامیدند مطرح گردید. در انتخابات قبل در سال ۱۳۸۴ نیز مهدی کروبی در نامهای به علی خامنهای پسر وی را به حمایت از احمدینژاد متهم کرده بود. برخی رسانهها، خصوصاً روزنامه گاردین در چند مصاحبه و مقاله مدعی شدند که خامنهای متمایل به رهبر شدن مجتبی است و کنترل بسیج را نیز عملاً به وی سپردهاست. یک سیاستمدار بلندپایه به گاردین گفتهاست که مجتبی ضمن دست داشتن در انتخابات ۲۲ خرداد از طریق بسیج اعتراضات پس از کودتا را سرکوب کردهاست. در پی این مطالب، شعار «مجتبی بمیری، رهبری رو نبینی» یا «مجتبی بمیری، رهبری رو نگیری» در اعتراضات روز ۵ شنبه ۱۸ تیر ۱۳۸۸ در تهران، از سوی معترضان بیان شد.[46][47][48] شعارهای مردم علیه فرزند خامنهای در رسانههای بینالمللی نیز بازتاب داشت.[49]
«مرگ بر روسیه» و «مرگ بر چین» به ویژه در نماز جمعه ۲۶ تیر از اصلیترین شعارهای نمازگزاران معترض بود. استفاده از شعارهای ضد روسی دیگری همچون «روسیه حیا کن کشورمو رها کن» و «مرگ بر پوتین» و نیز آتش زدن پرچم روسیه توسط معترضان از شدت گرفتن احساسات ضدروسی در میان معترضان به انتخابات خبر میداد. معترضان پس از شنیدن شعارهای سنتی «مرگ بر آمریکا»، «مرگ بر انگلیس» و «مرگ بر اسرائیل» از شعارگویان رسمی و طرفداران حکومت با شعار «مرگ بر روسیه» به آنان پاسخ میدادند. روسیه یکی از اولین کشورهایی بود که پیروزی احمدینژاد را تبریک گفت و احمدینژاد بلافاصله پس از انتخابات سفری به مسکو داشت. معترضان حتی معتقدند که روسها مستقیماً در سرکوب معترضان نقش دارد. شایعاتی وجود دارد که نیروهای ویژه روسیه در متفرقسازی تظاهرات دست دارند و مشاورین روس در دولت ایران خدمت میکنند. در فیسبوک هم گروهی به نام مخالفین مأمورین روسی در ایران ایجاد شدهاست. یکی از اطلاعیههای بعد از انتخابات مهدی کروبی هم به این موضوع اشاره کردهبود:
رویای انقلاب مخملی در ذهن اینها بوده یا آنها که کابوس آن را میدیدند و نیرو به همسایه شمالی گسیل داشتند که آموزش ببینند تا چگونه مردم را با حالت ارعاب و قیافه مهیب و هجوم موتور و زدن باتوم و پرتاب گاز فلفل و زدن کابل بر سر پیر و جوان و زن و مرد و اتومبیل و مغازه بترسانند»[50]
الکسی مالاشنکو کارشناس مرکز کارنگی مسکو در این مورد گفتهاست: «روسیه اشتباه کرد که بلافاصله از احمدینژاد حمایت کرد. سخنرانی روز جمعه رفسنجانی نشان میدهد که او و طرفداران وی هنوز بهیچ وجه نباختهاند.» وی معتقد است اگر خط مشی مسکو ملاحظهکارانه باشد، شعارهای ضد روسی تکرار نخواهند شد. شیرین ادیبانی نیز معتقد است: این اعتراضات، نه علیه روسیه بلکه علیه روابط بسیار گرم بین دولتهای ایران و روسیه هستند.[51] الهه کولایی کارشناس مسائل روسیه به سابقه حمایت حاکمان مستبد روسیه از جریانهای اقتدارگر و تمرکزگرا در ایران و حوادثی چون به توپ بستن مجلس توسط کلنل لیاخوف اشاره میکند و معتقد است نزدیکی روزافزون ایران به کشورهایی همچون چین و روسیه خاطره روندی را که در گذشته به استبداد صغیر و رویدادهای مشابه انجامید، در حافظه تاریخی ایرانیان زنده میکند و معترضان را به سمت محکوم کردن سیاستهای روسیه سوق میدهد.[52]
حافظه تاریخی ایرانیان کمتر به یاد میآورد که روسیه (و شوروی) آماج ناسزاهای مرگآلود یا آتش کشیدن پرچم قرار گرفته باشد.[53] هرچند پس از انقلاب ۵۷ و جنگ شوروی در افغانستان شعار مرگ بر شوروی نیز گهگاه از سوی اسلامگرایان شنیده میشد و تعدادی از دانشجویان مسلمان راستگرا از جمله احمدینژاد برنامهای برای تسخیر سفارت شوروی داشتند.[54]
معترضان دولت چین را هم با شعار «مرگ بر چین» به بهانه کشتار مسلمانان اویغور مورد عتاب قرار دادهاند. چین نیز همچون روسیه جزو کشورهای حامی سیاستهای محمود احمدینژاد بهشمار میرود و کالاهای چینی بازار ایران را تصرف کردهاست.[55]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.