وال‌استریت ژورنال
From Wikipedia, the free encyclopedia
وال‌استریت ژورنال (به انگلیسی: The Wall Street Journal) یکی از مهم‌ترین و پرنفوذترین روزنامه‌های اقتصادی-سیاسی در جهان است، که مرکز آن در خیابان وال استریت در شهر نیویورک در ایالات متحده آمریکا قرار دارد. وال‌استریت ژورنال پرتیراژترین روزنامه بعد از یو اس ای تودی در سطح ایالات متحده آمریکا است و پرمخاطب‌ترین روزنامهٔ انگلیسی‌زبان با موضوع تجاری در جهان است.
 | |
| نوع | روزنامه |
|---|---|
| قطع | روزنامه قطع بزرگ |
| صاحب(ان) امتیاز | نیوز کورپ (۲۰۱۳–تاکنون) |
| بنیانگذار(ان) |
|
| ناشر | آلمار لاتور |
| سردبیر | مت موری (خبرنگار) |
| مدیر ویراستاری | کارن میلر پنسیرو |
| دبیر دیدگاه | پل گیگوت |
| بنیان‌گذاری | ۸ ژوئیه ۱۸۸۹ |
| زبان | انگلیسی |
| دفتر مرکزی | خیابان آمریکا شماره ۱۲۱۱, نیویورک، ایالات متحده. |
| کشور | ایالات متحده |
| شمارگان | ۲٬۸۳۴٬۰۰۰ روزانه[1] (تا تاریخ اوت ۲۰۱۹) |
| شمارهٔ اُسی‌ال‌سی | ۷۸۱۵۴۱۳۷۲ |
| وبگاه | |
روزنامهٔ وال‌استریت ژورنال به‌طور هم‌زمان در تمامی دنیا از جمله چاپ مخصوص آن برای آسیا و اروپا منتشر می‌شود. شمارگان روزنامهٔ وال‌استریت ژورنال در سال ۲۰۰۶ میلادی برابر با ۲ میلیون نسخه در روز، به‌اضافهٔ یک‌میلیون مشترک وبگاه اینترنتی خود بود که حق اشتراک می‌پردازند. بدین نحو روزنامه وال‌استریت ژورنال پرفروش‌ترین روزنامهٔ اقتصادی در جهان به شمار می‌آید. رقیب اصلی وال‌استریت ژورنال، روزنامهٔ فایننشیال تایمز است که مقر اصلی آن در شهر لندن و در کشور بریتانیا قرار دارد.
مالک پیشین نشریهٔ وال‌استریت ژورنال، شرکت داوجونز بود که در سال ۲۰۰۷ آن را به قیمت ۵ میلیارد دلار به شرکت نیوز کورپوریشن (به مالکیت روپرت مرداک) فروخت.[2] این روزنامه تا سال ۲۰۱۹ میلادی توانسته ۳۷ جایزه پولیتزر را کسب کند.[3]
وال استریت ژورنال یکی از بزرگ‌ترین روزنامه‌های ایالات متحده آمریکا از نظر تیراژ است، با تیراژ حدود ۲٫۸۳۴ میلیون نسخه (شامل نزدیک به ۱٬۸۲۹٬۰۰۰ فروش دیجیتال) تا اوت ۲۰۱۹،[4] داشته‌است که در مقایسه با ۱٫۷ میلیون نسخه یواس‌ای تودی می‌باشد. وال استریت ژورنال یک مجله خبری که سبک زندگی لوکس را ترویج می‌کند، منتشر می‌نماید که در ابتدا به صورت فصلنامه منتشر شد اما در سال ۲۰۱۴ به ۱۲ شماره گسترش یافت. نسخه آنلاین آن در سال ۱۹۹۵ راه اندازی شد که از آن زمان فقط برای مشترکان قابل دسترسی بوده‌است. مشی مقالات در صفحات سرمقاله معمولاً محافظه کار هستند.[5][6]
اولین محصولات شرکت داوجونز، انتشار روزنامه بولتن‌های خبری مختصر بود موسوم به «فلیم‌سیز» که شبیه به اوراق لاتاری بینگو بود و در اوایل دهه ۱۸۸۰به صورت دستی به بازرگانان بورس اوراق بهادار تحویل داده می‌شد. آنها بعداً یک برگه روزنامه خلاصه‌ای را روزانه چاپ کردند تحت عنوان نامه بعداز ظهر مشتریان. متعاقبان روزنامه‌نگاران چارلز هنری داو، ادوارد جونز و چارلز برگ اس‌ترسر این برگه را به روزنامه وال‌استریت ژورنال تبدیل کردند که برای اولین بار در ۸ ژوئیه ۱۸۸۹ منتشر شد و شرکت داوجونز خدمات‌دهی‌اش را به‌وسیله تلگراف آغاز کرد.[7]
اعضای هیئت تحریریه وال استریت ژورنال به تحریر روزنامه نظارت داشته و به‌طور عام سرمقاله آن را ارائه می‌کنند. وال استریت ژورنال جزئیاتی دربارهٔ وظایف دقیق اعضای هیئت تحریریه ارائه نمی‌کند.
هر شنبه و یکشنبه، سه نویسنده صفحه سرمقاله به ریاست پل گیگوت، ویراستار صفحه سرمقاله، در بخش تحریریه روزنامه کانال فاکس نیوز حاضر می‌شوند و در مورد مسائل روز با مهمانان مختلف بحث می‌کنند. ورمونت سی. رویستر (۱۹۵۸تا ۱۹۷۱) و رابرت ال بارتلی (۱۹۷۲تا ۲۰۰۰) به عنوان ویراستار صفحه سرمقاله به ویژه در ارائه تفسیر محافظه کارانه و اثرگذار در اخبار روزانه نقش دارند.
این روزنامه در ۱۹۴۷ و ۱۹۵۳ دو جایزه اول پولیتزر خود را برای تحریر سرمقاله‌هایش به دست آورد. جوایز بعدی پولیتزر به رابرت ال بارتلی در ۱۹۸۰و جوزف راگو در ۲۰۱۱ به خاطر مقالاتشان در وال‌استریت ژورنال اهدا گردید. همچنین در ۱۹۸۳ به خاطر انتقاد به مانوئلا هولترهوف و در ۲۰۰۵ به جو مورگنسترن و در ۱۹۸۴ برای تفسیری از ورمونت به رویستر اهدا شد، پل گیگوت در ۲۰۰۰، دوروتی رابینوویتز در ۲۰۰۱، برت استیفنز در ۲۰۱۳و پگی نونان در ۲۰۱۷ برنده جایزه پولیتزر شدند.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
