زَرَنکه یا زَرَکه (به پارسی باستان: 𐏀𐎼𐎣 ت.ت. 'Zaraⁿka یا Zraka')؛ (به یونانی باستان: Δραγγιανή ت.ت. 'Drangianḗ') که بعدتر زرنگ نامیده شد ، یکی از ساتراپی‌های هخامنشیان به‌شمار می‌رفت و در سرزمین‌های امروزی افغانستان، پاکستان و جنوب‌شرقی ایران واقع بوده است. نام این سرزمین در سنگ‌نوشتهٔ بیستون داریوش بزرگ و نقش رستم نیز آمده است.[۱]
| زَرَنکه (پارسی باستان) 𐏀𐎼𐎣 Zaraⁿka Zraka | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ساتراپی شاهنشاهی هخامنشی | |||||||
| ۵۵۰ پ.م.–۳۳۰/۳۲۹ پ.م. | |||||||
 | |||||||
.png) جایگاه ساتراپیَ زَرَنکه در قلمرو هخامنشی | |||||||
| مرکز | فرادا | ||||||
| تاریخچه | |||||||
| دولت | |||||||
| شاهنشاه | |||||||
• ۵۵۰–۵۳۰ پ.م. | کوروش بزرگ | ||||||
• ۳۳۶–۳۳۲ پ.م. | داریوش سوم | ||||||
| دوران تاریخی | شاهنشاهی هخامنشی | ||||||
• تأسیس | ۵۵۰ پ.م. | ||||||
• اشغال بدست اسکندر مقدونی | ۳۳۰/۳۲۹ پ.م. | ||||||
| |||||||
گفته می‌شود که زَرَنکه(سیستان) را گرشاسب، بنا کرده‌است.[چه کسی؟] زَرَنکه به معنی سرزمین دریا است.[۲] آن را زره نیز می‌نامیدند.
پس از مهاجرت سکاها به دره سند و تشکیل پادشاهی سکایی در هند ، گروهی از آنها در زمان فرهاد دوم و اردوان دوم اشکانی در زَرَنکه مستقر شدند. از این زمان زَرَنکه تغییر نام داده و سک‌ستان (سرزمین سکاها) خوانده شد.
این سرزمین از نواحی بسیار حاصلخیز و جنوبی ایران بود. پس از حمله اعراب به ایران، سک‌ستان یا سیستان، دومین خراجگزار بزرگ ایران بود .
جستارهای وابسته
منابع
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
