گیرنده گلوکوکورتیکوئید
From Wikipedia, the free encyclopedia
گیرنده گلوکوکورتیکوئید (انگلیسی: Glucocorticoid receptor) که با نام NR3C1 هم شناخته میشود، یک گیرنده است که کورتیزول و سایر گلوکوکورتیکوئیدها بدان اتصال مییابند.
این گیرنده تقریباً در تمامی سلولهای بدن موجود است و ژنهای کنترلکنندهٔ رشد، سوختوساز و پاسخ ایمنی را تنظیم میکند. از آنجایی ژن تولیدکنندهٔ این گیرنده، به چندین صورت گوناگون بیان میشود، این گیرندهٔ اثرات چندگانهای در نقاط مختلف بدن از خود نشان میدهد.
وقتی که گلوکوکورتیکوئیدها به این گیرندهها متصل میشوند، مکانیسم اصلی عملکرد آن تنظیم رونویسی ژن است.[4][5] گیرندههای خالی در سیتوزول واقع شدهاند. وقتی گلوکوکورتیکوئید به آن میچسبد، دو اتفاق ممکن است بیفتد: کمپلکس ترکیبی حاصل، سبب بیان پروتئینهای ضد التهابی را در هسته سلول تشدید میکند، یا آنکه تولید پروتئینهای التهابزا را در سیتوزول کم میکنند (از طریق جلوگیری از انتقال سایر فاکتورهای رونویسی از سیتوزول به هسته).
در انسان، این گیرندهها توسط ژن «NR3C1» کُدگذاری میشود که بر روی کروموزوم ۵ قرار دارد.[6][7]