![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c7/Shahriar.jpg/640px-Shahriar.jpg&w=640&q=50)
شهریار (شاعر)
شاعر ایرانی (۱۲۸۵–۱۳۶۷) / From Wikipedia, the free encyclopedia
سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی (۱۱ دی ۱۲۸۵ – ۲۷ شهریور ۱۳۶۷) متخلص به شهریار، شاعر ایرانی بود که به زبانهای فارسی و ترکی آذربایجانی شعر سروده است. شهریار در سرودن گونههای دگرسان شعر مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی چیرهدست بود. اما بیشتر از دیگر گونهها در غزل شهره بود و از جمله غزلهای معروف او میتوان به «علی ای همای رحمت» و «خان ننه» و «حیدر بابایه سلام» «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به علی بن ابیطالب ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ و فردوسی[2] داشته است.
شهریار | |
---|---|
![]() | |
نام اصلی | محمّدحسین بهجت تبریزی |
زاده | ۱۱ دی ۱۲۸۵ تبریز، ایران[1] |
درگذشته | ۲۷ شهریور ۱۳۶۷ (۸۱ سال) تهران، ایران |
آرامگاه | مقبرةالشعرا، تبریز |
لقب | شهریار بهجت تبریزی |
تخلص | شهریار |
پیشه | شاعر |
تحصیلات | مراحل پایانی پزشکی |
دانشگاه | دارالفنون، تهران |
دوره | قاجار، پهلوی، جمهوری اسلامی |
سبک نوشتاری | عمدتاً غزل/ متمایل به سبک عراقی |
کتابها | منظومه حیدربابایه سلام مجموعه پنج جلدی دیوان ترکی |
دیوان اشعار | کلیات اشعار شهریار |
تأثیرپذیرفته از | حافظ |
همسر(ها) | عزیزه عبدخالقی (ا. ۱۳۲۶–۱۳۳۲) |
فرزند(ان) | ۳ |
امضا | ![]() |
او در تبریز در خانوادهای بستانآبادی از روستای خُشکِناب به دنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبرةالشعرای تبریز به خاک سپرده شد. ۲۷ شهریور را به واسطهٔ روز درگذشت او «روز شعر و ادب ملی» نامیدهاند. مهمترین آثار شهریار به زبان ترکی منظومهٔ حیدربابایه سلام و منظومهٔ سهندیه است که از معروفترین آثار ادبیات ترکی آذربایجانی بهشمار میروند و شاعر در آنها از اصالت و زیباییهای روستای دوران کودکیش و کوه سهند یاد کرده است.
شهریار، از جمله سرایندگانی است که شعر را محلی نیک برای بیان این اندیشهورزیهای ژرفنگرانه و پندآموز دانسته، و بسیاری از اندرزهای اخلاقی، تربیتی را در قالبهای گوناگون شعری (بهویژه در قطعات، رباعیات و دوبیتیها) بازمیگوید. مخاطب این افکار و مفاهیم نیز نوع بشر و انسان در طول تاریخ است نه خطابی شخصی و منحصر به فرد.[3]