عبدالرحیم خانخانان
شاعر هندی / From Wikipedia, the free encyclopedia
میرزا عبدالرحیم خانخانان (۱۷ دسامبر ۱۵۵۶ - ۱۶۲۷ م /۱۴ صفر ۹۶۴ - ۱۰۳۶ ه. ق) (دوناگری:अब्दुल रहीम खान-ए-खाना) پسر محمد بیرامخان خانخانان و از وزیران صاحب قدرت و هنرپرور و از شاعران دربار گورکانیان هند در زمان جلالالدین اکبرشاه و جهانگیر شاه بود. او در روند مهاجرت هنرمندان ایرانی به هند مؤثر بود.
شهرت او بیشتر برای سرایش دوبیتیهای زیبای هندی و کتابهایی در زمینه علم هیئت است.[1] و معروفیت وی در ایران بیشتر از آن بابت است که او از بزرگترین حامیان و تشویقکنندگان هنرمندان ایرانی و شاعران پارسیگوی در سرزمین هندوستان بهشمار میرفت.[2] همچنین عبدالرحیم خانخانان یکی از ناواراتان یا «نه وزیر اصلی» دربار اکبر و ناپسری او بود.[3] روستای خانخانان در منطقه نوانشهر پنجاب در شمال هند توسط او بنیان گذاشته شد و پس از او به این نام خوانده شد.[3]