تاریخ لاتین
From Wikipedia, the free encyclopedia
لاتین عضوی از خانواده گسترده زبانهای ایتالی است. الفبای آن، الفبای لاتین، از الفبای ایتالیایی باستان سرچشمه گرفتهاست که آن نیز به نوبه خود از خط یونانی و فنیقی آمدهاست. لاتین تاریخی از زبان پیشاتاریخی منطقه لاتیوم، به ویژه پیرامون رودخانه تیبر، جایی که تمدن روم برای اولین بار در آنجا گسترش یافت، آمدهاست. اینکه رومیها کی و چگونه به لاتین صحبت میکردند از پرسشهایی است که مدتها مورد بحث بودهاست. لاتین از گویشهای سلتی شمال ایتالیا، زبان غیر هندواروپایی اتروسکی در ایتالیای مرکزی و یونانی جنوب ایتالیا تأثیرات فراوانی پذیرفتهاست، اما زمان ورود آنها به لاتین، بهطور قطعی مشخص نیست.
ادبیات لاتین باقیمانده تقریباً بهطور کامل از لاتین کلاسیک تشکیل شدهاست. این ادبیات شامل یک زبان ادبی سبکی و صیقلدادهشدهاست که گاهی لاتین طلایی نامیده میشود و در سده نخست پیش از میلاد و سالهای اولیه سده ۱ میلادی گسترش یافتهاست. با این حال، در طول تاریخ روم باستان، زبان گفتاری از نظر دستور زبان و واژگان با زبان ادبی متفاوت بوده و از آن به عنوان لاتین عامیانه یاد میشود. علاوه بر لاتین، زبان نخبگان و فرهیختگان روم اغلب یونانی بود چرا که آنها در مدرسه تحصیل میکردند و آموزگاران آنها از میان بردگان اسیر تحصیلکرده یونانی بودند. در نیمه شرقی امپراتوری روم، که بعداً به امپراتوری بیزانس تبدیل شد، یونانی کوینه دوره هلنیستی همچنان رایج بود و هرگز با لاتین جایگزین نشد. این زبان همچنان بر گویشهای لاتین عامیانه شرقی تأثیر گذاشت که آنها بعداً به زبانهای رومی شرقی تبدیل شدند.