زبانهای ایتالی
From Wikipedia, the free encyclopedia
زبانهای ایتالی زیرشاخهای از زبانهای هندواروپایی است که عمدتا توسط ایتالیتبارها تکلم میشود. این خانواده جزو خانواده سنتوم میباشد.
اطلاعات اجمالی ایتالی, اقوام: ...
ایتالی | |
---|---|
اقوام: | مردمان ایتالیتبار |
پراکنش: | در اصل در ایتالیا، بخشهایی از اتریش و سوئیس، امروزه در بیشتر مناطق جنوب اروپا، با بیشترین میزان پراکنش در سطح جهان (بیشتر قاره آمریکا، زبان رسمی بیش از نیمی از کشورهای آفریقا و قسمتهایی از اقیانوسیه). |
تبار: | هندواروپایی
|
نیا: | زبان نیا-ایتالی |
زیرگروهها: |
Latino-Faliscan (including Romance)
Osco-Umbrian (Sabellic)
Venetic?
Liburnian?
Sicel?
|
ایزو ۲–۶۳۹ / ۵ | itc |
گلاتولوگ | ital1284[1] |
توزیع جغرافیایی تقریبی زبانها در ایتالیای عصر آهن در قرن ششم ق. م. (North Picene is an unclassified language, and Etruscan and Rhaetic are classified as Tyrsenian languages, and are not Indo-European like the rest of the languages on the map.) |
بستن
زبانهای ایتالی دربرگیرندهٔ زبانهای رومی مانند ایتالیایی، اسپانیایی، پرتغالی و فرانسوی و همچنین زبانهای مردهٔ شبهجزیره ایتالیا مانند لاتین، اومبری و اوسکی میباشند.
زبانهای ایتالی با داشتن بیش از ۸۰۰ میلیون گویشور، پس از زبانهای هندوایرانی دومین شاخه پرجمعیت زبانهای هندواروپایی است.