ارتش شاهنشاهی ایران
نام سابق ارتش ایران در دوره پهلوی / From Wikipedia, the free encyclopedia
ارتش شاهنشاهی ایران، پیکرهٔ اصلی نیروهای مسلح ایران را در زمان پهلوی تشکیل میداد. وظیفهٔ اصلی ارتش، حفظ تمامیت ارضی و دفاع از کشور در برابر تهاجم نظامی بیگانگان بود. ارتش شاهنشاهی توسط رضاشاه بنیانگذاری شده بود زیرا ایران در دوران قاجاریه، از وجود نعمت ارتشی یکپارچه، آموزش دیده و متمرکز محروم بود. در پی اعلام بیطرفی ارتش در روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ پس از گذشت ۲۶ روز از خروج شاه از ایران، نهایتاً انقلاب ۱۳۵۷ به وقوع پیوست و دودمان پهلوی برکنار شد. پس از انقلاب، بسیاری از افسران عالیرتبه و کاردان ارتش شاهنشاهی اعدام شدند.
ارتش شاهنشاهی ایران | |
---|---|
فعال | ۱۴ دی ۱۳۰۰–۲۲ بهمن ۱۳۵۷ |
برچیدگی | انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ |
کشور | ایران |
رسته | |
پشتیبان | ایالات متحده آمریکا بریتانیا آلمان غربی اتحاد جماهیر شوروی فرانسه اتریش ایتالیا اسرائیل |
شعار(ها) | خدا، شاه، میهن[1] |
نبردها | نبرد شکریازی اشغال ایران در جنگ جهانی دوم کودتای ۲۸ مرداد درگیریهای ۷۵-۱۹۷۴ اروندرود شورش ظفار مناقشه جزایر سهگانه ایرانی در خلیجفارس جنگ با عراق در سال ۱۳۵۴ |
فرماندهان | |
بزرگ ارتشتاران | محمدرضا پهلوی |
رئیس ستاد بزرگارتشتاران | ارتشبد عباس قرهباغی (آخرین) |
|
|
نوسازی و قدرتمند کردن ارتش از دوره سلطنت محمدرضاشاه تسریع شد. با دستور مستقیم شاه، نیروی هوایی شاهنشاهی با خرید جنگنده اف۱۴ و دیگر هواپیماهای جنگنده مدرن آمریکایی تجهیز گردید که در جنگ ایران و عراق کمک شایانی به ایران کرد. نیروی دریایی ارتش نیز با خرید ناوهای جنگی به قدرتی رسیده بود که کنترل خلیج فارس را به تنهایی به دست بگیرد. ارتش شاهنشاهی تا سال ۱۳۵۷ به عنوان پنجمین نیروی نظامی قدرتمند جهان شمرده میشد،[2] بزرگترین نیروی هوایی غرب آسیا و بزرگترین نیروی دریایی خلیج فارس بود.[3]