From Wikipedia, the free encyclopedia
Zabor-posta (ingelesez: spam) hartzailearen baimenik gabe bidalitako mezuak dira. Orokorrean helburu komertziala izaten dute, iragarki itxurako mezuekin, biktimak engainatuz etekin ekonomikoa helburua duten mezuak ere ohikoak diren arren. Hasieran posta elektroniko eta eztabaida-taldeetan zegoen zabor-posta, baina gaur egun blog, wiki, foroak, bat-bateko mezularitza eta beste zenbaitetan ere badugu.[1][2][3]
Gorrotatutako zerbait da zabor-postaren kontu hau.[4] Gogaikarria izateaz gain, banda-zabalera handia kontsumitzen du. Badaude, ordea, mezu hauek iragazteko sistemak.
Azken urteotan, gainera, zabor-posta kopurua izugarri hazi egin da, zenbait posta elektroniko helbide jakinda oso erraza eta merkea baita mezuak bidaltzea.
Zabor-posta bidaltzen duenak ehunka edo milaka kexa mezu jasoko ditu ordainetan. Posta elektroniko zerbitzari ugarik, ordea, ez erantzutea gomendatzen dute, honi esker bidaltzaileak benetan helbide hori existitzen dela eta erabiltzen dutela egiazta dezakeelako.[5]
Mezu elektronikoen % 70 spam direla uste da, eta ondorioz, posta elektronikoak eraginkortasuna galtzen du. Mondragon Unibertsitateak ikerketa bat egin du spama pertsonalizatu daitekeen ezagutzeko.[6]
2002az geroztik guztiz orokortuta dago posta-zerbitzarietan zabor-mezuak automatikoki iragazten dituzten programen erabilera.
Ez dago zaborraren aurkako teknika perfektorik. Baina adituek zenbait aholku ematen dituzte kopurua txikia izan dadin:
Helbide elektroniko asko ez jarri mezu bateko "Nori" atalean. Era berean, mezuak birbidaltzerakoan, hartzaileen helbideak "Bcc" eremuan sartzea, hartzaile bakoitzak beste hartzaileen helbide elektronikoen zerrenda ez edukitzeko.
Address munging deiturikoa helbide elektronikoa mozorrotzeko praktika da, modu automatikoan bilduak izateko arriskua saihesteko, baina hala ere, giza irakurleak jatorrizkoa berreraikitzeko aukera ematen dio: Adibidez, honen ordez: jon@adibide.eus , honela idatzi: jon abildua adibide . net Antzeko teknika bat da helbide elektronikoaren zati bat edo zatika irudi gisa bistaratzea da.
Aholku arrunta izaten da spam mezuak ez erantzutea, zerbitzarira spam mezuentzako erantzun gisa heltzen diren erantzuna helbide elektronikoa baliozkoa dela baieztatzen baitu.[7]
Enpresak eta partikularrek batzuetan ez dute beren helbide elektronikoa argitaratzen, webguneko "harremanetarako formulario" bidez egiten baita posta elektronikoz bidaltzeko. Inprimaki hauek, hala ere, batzuetan erabiltzaileek arazorik dute, ez baitira euren hobetsitako posta elektronikoko bezeroa erabili, edo erantzunetan erroreak sor daitezkeelako. Gainera, harremanetarako formularioak eragozpen handia dute, teknologia egokia duen webgune bat behar dute eta.
Posta-programa moderno askok web nabigatzaileen funtzionaltasuna dute, hala nola, mezuetan HTML, URL eta irudiak bistaratu daitezke.
Ezaugarri hau saihestea edo desgaituta ez da spama ekiditen, baina baliteke zenbait arazo saihestea, erabiltzaile batek spam mezua irekitzen badu: irudi iraingarriak, webeko akatsen jarraipena egiten dutenak, Javascript-ek zuzendutakoak edo HTML errendatzailearen segurtasun ahulezien aurkako erasoak. HTML, irudiak edo eranskinak automatikoki deskargatzen eta erakusten ez duten posta-bezeroek arrisku gutxiago dute.
Helbide nagusiaz gain, helbide nagusira birzuzenduta dauden bigarren mailako helbide batzuk edukitzea egokia izaten da zerbitzu ez seguruetan emateko. Posta elektronikoko erabiltzaile batek gune batean bere helbidea eman dezake batzuetan, guneko jabeak spam bidaltzeko erabiliko ez duelakoan. Arriskua txikiagotzeko modu bat izan daiteke epe erdi batera deuseztuko duen helbide elektroniko bat ematea, Hortik mezu elektroniko bat bidaliko zaionean benetako kontu batera birzuzenduko da. Helbide birbideratzea posible izaten da hainbat posta-zerbitzutan. Helbideak eskuz ezgaitu daitezke, denbora-tarte jakin baten ondoren iraungita edo mezu kopuru jakin bat birbidalitakoan iraungi daitezke. Gune baten jabeak zehaztu duen helbide bat edo segurtasun-arau-hauste bat izan den jakin dezake.[8]
Pasahitza ziurrak ("ham pasahitzak. ez spam) erabiltzen dituzten sistemek ezezagun duten bidaltzaileak diferente tratatzen dituzte.[9]
Zabor-postaren jarraipena egitea eta delituaren berri ematea ezinbestekoa da gero spammer zerbitzua itxi ahal izateko eta akusazio penala bideratzeko.[10] [11] Zoritxarrez, zaila da zaborra detektatzea, eta on-line-ko zenbait tresna daude, hala nola SpamCop eta Network Abuse Clearinghouse bezalako laguntza, baina ez dira beti zehatzak. Historikoki, spamaren berri emateak ez du emaitza handirik izan spam-aren desagerketari dagokionez, zerbitzariek spamak beste URL, ISP edo IP helbideetara mugitu izan baitituzte.
Herrialde askotan, kontsumitzaileek nahi ez dituzten eta iruzurrezko mezu komertzialak bidal diezazkiekete agintariei, adibidez. AEBetan AEBetako Merkataritzako Batzorde Federalak (FTC),[12] edo beste herrialde batzuetako antzeko agentziek mantendutako posta-helbidera.[13]
Naive Bayes spam iragazketa zabor-posta tratatzeko oinarrizko teknika bat da. Erabiltzailearen posta elektronikoaren beharretara egokitu daiteke, eta spam antzematen zabor-detekzio faltsuaren tasa txikia izaten du, erabiltzaileentzat orokorrean onargarria izaten dena. Spama iragazteko modu zaharrenetariko bat da, 1990eko hamarkadan egin ziren lehenengo urratsak teknika hauetan. Zabor-posta automatikoki iragazten zuen iFile programa 1996an kaleratu zen. Hala ere, Bayesiar iragazkiak ez ziren ezagunak izan 1998ra arte.[2] Geroxeago iragazki komertzialetara ere hedatu ziren. Geroago, 2002. urtean, Paul Graham-ek positibo faltsuen tasa era erabaiorrean gutxitu zuen, eta orduan orokortu zen erabilera, harrezkero spam-iragazki bakar gisa erabili ahal izan zen eta. [3][4]
Ameriketako Estatu Batuetako Hormel Foods urdaitegi enpresak latako haragia merkaturatu zuen 1937an Hormel’s Spiced Ham izenarekin. Produktuak arrakasta handia izan zuela ikusita izena laburtu zioten eta lau letratan utzi zuten: SPAM.
Bigarren Mundu Gerran sobietar eta britainiar soldaduen jaki izan zen eta 1957z geroztik mundu osoan merkaturatu zuten. 60ko hamarkadan are ezagunagoa egin zen latari eraztun bat erantsi ziotenean lata-irekitzekorik gabe zabaldu ahal izateko.
Orduan hasi ziren Monty Python famatuak latako okelaz trufatzen. “SPAM” hitza tonu eta bolumen ezberdinetan oihukatzeko ohitura Internetera pasatu zen modu metaforikoan, Interneteko ohiko solasak euren ‘oihutxoekin’ eragozten duten eskatu gabeko mezu elektronikoak izendatzeko.
"Flying Circus" esketx famatuan, komediante britainiarrak bikingo batzuen itxuran agertzen ziren, neskatila batek ondoko menua eskaintzen zien: “arrautzak eta hirugiharra; arrautzak, saltxitxak eta hirugiharra; arrautzak eta spam; arrautzak, hirugiharra, saltxitxak eta spam; spam, hirugiharra, saltxitxak eta spam; spam, arrautzak, spam, spam, hirugiharra eta spam; saltxitxak, spam, spam, hirugiharra, spam, tomatea eta spam...”. Eszena bukatzerako bikingo guztiak batera kantuan hasten dira: "Spam, spam, spam, spam. Spam goxoa! Spam zoragarria! Spam, spa-a-a-a-a-am, spa-a-a-a-a-am, spam. Spam goxoa! Spam goxoa! Spam goxoa! Spam goxoa! Spam goxoa! Spam, spam, spam, spam".
Hauek dira Zabor-mezu gehienek izaten duten edukiak:
Badira beste mezu batzuk helburu komertzialik izan ez arren gogaikarriak direnak (ingelesez junkmail deitzen zaie):
Azkenaldian herrialde askok (AEB, Mexiko, Espainia, ...) bultzatu dituzte zabor-postaren aurkako legeak, eta zenbaitetan debekatu ere egin da.
Gehienbat SPAMa oso merkea delako, baina batez ere sareko internauta guztiengana heltzeko aukera ematen duelako. Spammer batek 170 euro inguru kobra ditzake milioi bat mezu bidaltzeagatik. Huskeria bat beste edozein marketin bidek -telemarketinak, telebistako publizitateak, eta abar- balio duenaren aldean.
Uste da, spam-aren erantzun-indizea da 15 erantzun/bidalitako mezu milioi bakoitzeko. Irudi lezake erantzun gutxi direla, baina posta elektronikoa hain merkea da, non erantzun-indize ezdeus horrekin ere posible baita mozkinak ateratzea.
Erabiltzaileak gero eta zabor-posta gehiago jasotzen du eta denborarekin joera hori okerrera doa. Gainera, SPAMaren izurria gaur egun eztabaida-taldeetan blog, wiki, foroak, telefono mugikorretara edo bat-bateko mezularitzan programetara zabaltzen hasi da.
Zenbait hurbilketa proposatu dira
Mezu elektroniko ugari bidaltzea oso merke izateak zabor-postaren hazkuntza errazten duenez, igorleak kostu batzuk ordaindu beharko lituzkeela proposatu da, zabor-zerbitzarientzat oso garestiak izan daitezen.[14]
Adimen artifizialeko teknikak zabaltzen ari dira spam mezuak bidaltzeko, hala nola, neurona-sare artifizialeko algoritmoak eta iragazki bayesiarrak. Metodo horiek probabilitate-metodoak erabiltzen dituzte sareak prestatzeko, esaterako, spamean aurkitutako hitzen kontzentrazioaren edo maiztasunaren azterketa, etae-postako eduki zuzenak.[15]
Kanalaren posta elektronikoa spam-aren aurkako jarduerak banatzen saiatzen diren mezu elektroniko bat da, egiaztapena behartuz (ziurrenik, errebote mezuak erabiltzen ez badituzu atzera-sakatzea) lehenengo posta elektronikoa kontaktu berrietara bidaltzen denean.
Spam ikerketa bada biltzar batzuen gaia, esaterako Text Retrieval Conference (TREC)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
