Itzultzailea, kazetaria, idazlea, aktorea eta diplomatiko malagarra (1878-1974) From Wikipedia, the free encyclopedia
Isabel Oyarzábal Smith (Malaga, 1878ko ekainaren 12a – Mexiko Hiria, 1974ko maiatzaren 28a) Espainiako itzultzailea, kazetaria, idazlea, aktorea eta diplomatikoa izan zen.[1]
Isabel Oyarzábal | |||||
---|---|---|---|---|---|
1937ko urtarrilaren 4a - 1939
1937 - 1939 | |||||
Bizitza | |||||
Jaiotza | Málaga, 1878ko ekainaren 12a | ||||
Herrialdea | Espainia | ||||
Heriotza | Mexiko Hiria, 1974ko maiatzaren 28a (95 urte) | ||||
Familia | |||||
Ezkontidea(k) | Ceferino Palencia Tubau (en) (1909ko uztailaren 6a - | ||||
Hezkuntza | |||||
Hizkuntzak | gaztelania | ||||
Jarduerak | |||||
Jarduerak | kazetaria, idazlea, diplomazialaria, aktorea, itzultzailea, editorea eta sufragista | ||||
Kidetza | Espainiako Emakumeen Elkarte Nazionala Lyceum Club Femenino | ||||
Izengoitia(k) | Beatriz Galindo eta Isabel de Palencia |
Malagako Juan Oyarzábal Bucelli (1835-1903) eta Eskoziako Ana Smith-Guthrie (1846-1930) senar-emazteen hirugarren alaba izan zen. Familia burges batekoa izan zen, eta, horri esker, bizitza aberatsa izan zuen eta prestakuntza intelektual sakona. Hiriburuko La Asunción ikastetxean hasi zituen lehen ikasketak, eta erlijio katolikoan hezi zuten.
Jatorriz eskoziarrak zirenez, Isabelek etengabeko harremana izan zuen gizarte haren ohiturekin eta kulturarekin, bai haurtzaroan, bai helduaroan Britainia Handira egindako bidaien bitartez. Bidaia horien ondorioz, Oyarzábal bere garaian aurreratutako emakume bat izan zen, Espainiako ohitura kastizoenekin independentea eta konformagaitza, populazioaren aurrerapen soziala eta kulturala eragozten zuena.
1905ean, aita hil eta urte batzuetara, Malaga utzi eta Madrilera joan zen María Tubau eta Ceferino Palencia konpainietan antzerki-aktore gisa lan egitera, Isabel Aranguren goitizenarekin. Aukera horri esker, gerora antzerki-kritikari miresgarria bihurtu zen, eta antzerki-pieza batzuk ere idatzi zituen.
Lan horri esker, Ceferino Palencia Álvarez-Tubau- abokatua, pintorea eta diplomatikoa - ezagutu zuen, eta harekin ezkondu zen 1909ko uztailaren 6an. Bi seme-alaba izan zituen: Ceferino (1910) eta María Isabel (1914). Senar-emazteak bizilekuz aldatzen ziren etengabe lan-arrazoiengatik; hala, hainbat naziotan izan ziren: Suedian, Finlandian edo AEB, New York, eta, azkenik, Mexikon, 1939ko behar izan zuten bando errepublikanoan parte hartzeagatik. Herrialde hartako hiriburuan hil zen Isabel 1974ko maiatzaren 28an, 96 urte zituela.
Ez zen inoiz bere jaioterritik erabat urrundu, baina erbesteratu baino lehen Madrilen eman zuen bizitzaren zatirik handiena, arrazoi profesionalengatik. Espainiako hiriburura joan zenean, garai hartako kultura-giro asaldatuan parte hartu zuen, eta tertulietan, kultura-ekitaldietan eta Espainiako arte eta letren izen garrantzitsuak ezagutu zituen. Horrek guztiak aukera eman zion Isabeli bere interes kultural, sozial eta politikoak bateratzeko.
1940an, AEBetako argitaletxe batek bere memoriak argitaratu zituen, ingelesez, eta 2011 arte ez ziren gaztelaniaz argitaratu, 'Hambre de libertad. Memorias de una enbaxadora republicana', izenburupean, Granada, Almed, D. L. 2011. Andrés Arenas eta Enrique Gironen itzulpena).[2]
Isabel oso emakume landua eta sakonki prestatua izan zen, eta, horri esker, hainbat eremutan lan egin zuen, egokitzeko arazorik gabe. Oso emakume baliotsua zen, eta hainbat lanbide garatu zituen, besteak beste, gaztelaniako irakaslea, kazetaritza-lanak, antzerki-lanbidea, literatura-idazketa eta postu politikoak.
Ingelesari buruzko ezagutzak aukera eman zion Sussex-en (Ingalaterra) espainierako irakasle lan egiteko; Laffan News Bureau edo The Standard egunkarietako aldizkari ingelesetako korrespontsal izateko; George Eliot-en Silas Marner bezalako literatura-lanen itzultzaile izateko; eta Nazioarteko Estatistika Institutuan, esaterako, interpretea izateko.
1907an, Espainiako emakumeentzako lehen aldizkaria, La Dama eta La Vida Ilustrada izenekoa, sortu zuen Ana ahizparekin eta Raimunda Avecilla lagunarekin. Lau urte iraun zuen. Lehen esperientzia horretatik aurrera, Isabelek kazetaritza-karrera emankorra hasi zuen, eta prentsa nazionaleko aldizkari eta egunkari garrantzitsuenetan parte hartu zuen, besteak beste, Blanco y Negro, El Heraldo, Nuevo Mundo, La Esfera, El Sol, El Día, Elegancia, La Voz de Madrid eta Cosmópolis aldizkarietan.[3] Bere artikuluetan hainbat gairi buruz hitz egin zuen, eta emakumeak gizartean zuen zereginarekin, bere eskubideen aldarrikapenarekin (bereziki, bozkatzeko eskubidearekin) edo gai sozialekin, hala nola, Espainiako osasunarekin eta hezkuntzarekin zerikusia zutenak ziren ugarienak. Normalean, Beatriz Galindo edo Isabel de Palencia edo Isabel O. de Palencia izengoitiarekin sinatzen zuen. Ezbairik gabe, bere artikuluak izan ziren Isabelek bere ideiak zabaltzeko eta gizarteak bere iritziak kontuan hartuta aurrera egiten laguntzeko, sozialki aurreratuagoak ziren beste herrialde batzuetan gertatzen zen bezala.
Bere ezagutza handiei esker, Espainian zein atzerrian hitzaldi ugari emateko aukera izan zuen (AEB, Frantzia, Suitza, Erresuma Batua, Norvegia, Suedia, Finlandia, Mexiko). Bere hitzaldiak funtsezko bi gairi buruzkoak ziren: Espainiako kulturaren alderdiak aztertzea (hobetzeko) eta emakumearen eta behartsuenen eskubideak defendatzea. Isabelen iritziak oso estimatuak ziren zirkulu progresistetan, eta aurreratuegitzat jotzen ziren kontserbadoreenetan.
Alderdi politikoan, bere ideia aurrerakoi eta errepublikanoek hainbat kargu lortzeko aukera eman zioten Espainiako II. Errepublikan.[4] PSOEn eta UGTn afiliatu zen, eta 1931n Gorte konstituziogileetarako hautagai sozialista izan zen, eta bi urte geroago Espainiako lehen lan-ikuskatzaile bihurtu zen, posturako deitutako oposizioak gainditu zituelako. Agian, bere kargu garrantzitsuenak Nazioen Ligako (1933) herrialdearen ordezkaria eta Suediako Espainiako enbaxadorea izan ziren, eta ondoren, Finlandia (1936-1939) –Espainiako lehen enbaxadorea izan zen.
Gerra Zibilaren hasieran, Estatu Batuetako eta Kanadako 42 hiritan egindako hitzaldi-bira osatu zuen 53 egunetan, Errepublikari babesa eskatzeko. New Yorken 25.000 lagun bildu zituen Madison Square Garden delakoan. 1939an, Espainiako Gerra Zibila amaitu ondoren, familiarekin batera Mexikora erbesteratu zen, eta han bizi izan zen eta idazten jarraitu zuen hil arte, 4 1974ko maiatzaren 28an Mexiko Hirian.
Artearen arloan, Isabelek denbora laburrean lan egin zuen Tubau-Palencia senar-emazteekin, bikotearen semearekin ezkondu aurretik. Antzerki-lanetan hainbat paper egin zituen, besteak beste Mater Dolorosa, Echar le lleve, La Vicaría edo Las alegres comadres. Aktore ingelesekin harremanak izan zituen, eta horri esker, Britainia Handiko antzerkiari buruzko hitzaldiak eman zituen Espainian. Literatura-produkzioaren barruan, ipuinak, liburu folklorikoak, biografiak, antzerki-piezak eta eleberriak aurki ditzakegu. Gainera, Isabelen itzultzaile lanari esker, ingelesez idatzitako lan ugari iritsi ziren Espainiara; besteak beste, Sir Henry Irving, Jane Austen, George Elliot edo Conan Doyle.
Borroka feministarekin oso konprometitutako emakumea izan zen. Ezbairik gabe, feminista britainiarrekin (Eunice Murray edo Despard...) etengabe harremanetan egotea pizgarri handia izan zen estatu espainiarreko aldarrikapenetarako. Horixe izan zen elkarte feminista ugariren kide izan zen kausarekiko konpromisoa, hala nola Espainiako Emakumeen Elkarte Nazionala (ANME), non lehendakari izan zen; Espainiako Kontseilu Goren Feminista; Bakearen eta Askatasunaren aldeko Espainiako Liga; Emakumeen Elkarte Sozialista; Espainiako Emakume Elkarte Antifaszista (AMA), edo 1926an beste feminista batzuekin batera sortu zuen Madrileko Lyceum Cluba.
Oyarzábalen borroka feminista eta soziala oso garrantzitsua izan zen, bai nazio mailan bai nazioartean. Horri esker, bere ideiak hainbat herrialdetan zabaldu baitziren argitalpen eta hitzaldien bidez. Ahalegin handia egin zuen gizarteak emakumearen rola, eskubideak eta askatasunak, adimena eta lanerako gaitasuna onar zitzan. Emakumeen sufragioa gogor aldarrikatu zuen, Clara Campoamorrekin eta beste pertsonaia garrantzitsu askorekin batera.
1926an, Herriko Etxean emakumeen hezkuntzari buruzko hitzaldi bat ematera gonbidatu zutenean, langile-ateneoa ezagutzeko aukera izan zuen, eta langileen adimen naturalaz harrituta geratu zen. 1930ean, Nazio Batuen Esklabotzari buruzko Batzorde Iraunkorreko emakume bakarra bihurtu zen. Borroka feministagatik eta lan-aldarrikapenengatik nabarmendu zen. Hala, Sufragio Unibertsalaren aldeko Aliantzaren Kongresura joan zen Genevan, eta 1935ean UGTren ordezkari sindikala izan zen Lanaren Nazioarteko Erakundearen XIX. Nazioarteko Konferentzian.
Oyarzábalen aktibismo feminista ulertzeko bere helduaroko gizarte-testuinguruari erreparatu behar zaio. Testuinguru horretan, emakume intelektualez inguratuta bizi zen, genero osoaren balioa eta eskubideak aldarrikatu nahi zituztenak, hala nola Clara Campoamor, María de Maeztu, Carmen de Burgos edo Margarita Nelken.
Isabelek, Julia Peguero eta Benita Asas Manterola lankideekin batera, 1923an emakumeen sufragioa erreklamatu zion Primo de Riverari.[5]
Itzulitako lanak
Argitaratu gabeko lanak
Azken urteotan, Oiarzábalen bizitzari eta lanari buruzko ikerketak ugaritu egin dira, hurrengo atalean agertzen den gutxieneko bibliografian ikus daitekeenez. Bere irudia berreskuratzeko mugarrietako bat hari buruzko orri bat Cervantes Liburutegi Birtualeko egileen katalogoan sartzea izan zen. Haren kargu egon zen Malagako Unibertsitateko Amparo Quiles Faz literatura-irakaslea, malagarraren figura gehien aztertu duen ikertzaileetako bat.
Orrialde honetan Isabel Oyarzábali buruzko informazio ugari dago, bere lan gehienetarako zuzeneko estekak, Oyarzábalen bizitza pertsonal eta profesionalari buruzko xehetasunen araberako ildo kronologikoa, irudi-galeria eta bere irudiaren inguruan egin diren lanei buruzko bibliografia zabal eta eguneratua.
Era berean, 2017an, Blanca Baltés antzerki-zuzendariak Beatriz Galindo Stockholmen lana eraman zuen María Guerrero Antzokira, eta Isabel Oyarzábal erreskatatu eta omendu nahi izan zuen, XX. mendeko lehen hamarkadetako Espainiako emakumeen intelektualean urrezko garai baten ordezkari.[6]
2018ko uztailean, “Herstóricas. Historia, Mujeres y Género” eta “Autoras de Cómic” taldeek kultura- eta hezkuntza-izaerako proiektu bat sortu zuten, emakumeek gizartean egin zuten ekarpen historikoa agerian jartzeko eta ez egoteari buruzko hausnarketa egiteko, karta-joko batean oinarrituta. Gutun horietako bat Oyarzábalena da.[7][8]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.