From Wikipedia, the free encyclopedia
Errima baliabide erritmikoa da, poema bateko bi neurtitz edo bertso lerroren edo gehiagoren amaierako silaba bat edo gehiagoko fonemen arteko hoskidetasunari esaten zaio.[1] Errima beti lerroaren bukaeran aurkitzen da. Hizkuntza askotan, bestalde, lerroaren amaieran doan hitza ren azentutik aurrerakoa izaten den hoskidetasuna da errima, esaterako, frantsesez eta espainieraz. Askorentzat errimak osatzen du bertsoaren alderdi teknikoen ardatza. Errimatuz ari bagara (nahiz eta errima guztiz aberatsa izan ez), bertsoa osatzen ari gara.
Errima, arestian aipatu dugun bezala, beti da sail berekoa eta errima-hitzen arteko kontsonantziari balio handia ematen zaio. Adibide bat jarriz, burua eta ordua hitzek errimatu egiten dute. Baina bien arteko hoskidetasuna ez da handiegia. Bi azken bokalek baino ez dute errimatzen eta ondorioz errima pobrea litzateke bi hitz horien artean osatzen dena. Elizan eta gerizan hitzekin ere egin genezake errima. Baina kasu honetan elkarren arteko hoskidetasuna askoz ere beteagoa da. Atzizkian dira errima kide (an), baina baita aurreko kontsonantean (z), honen aurreko bokalean (i) eta hasierako bokalean ere (e). Gure artean, hoskidetasun maila izan da sarri errima txarra eta ona bereizteko irizpide bakarra. Adibidetzat hartu ditugun errimen kasuan, honelatsu:
Euskaltzaindiaren Literatura Hiztegian mota hauek aipatzen dira:[2]
Euskal bertsogintzan, hitz bera esanahi berarekin errepikatu (poto) gabe, zenbat eta hoskidetasun handiagoa izan, orduan eta aberatsagoa da errima.[3]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.