Satelite bidezko nabigazio sistema
From Wikipedia, the free encyclopedia
Satelite bidezko nabigazio-sistemak (satnav) sateliteak erabiltzen ditu kokapen geoespazial autonomoa emateko. Satelite bidezko nabigazio-gailuei aukera ematen die haien kokapena (longitudea, latitudea eta altitudea) zehaztasun handiz zehazteko (zentimetro gutxi batzuetara), sateliteetatik irrati bidez igorritako denbora-seinaleak erabiliz. Sistema kokapena eta nabigazioa emateko edo hartzaileak duen zerbaiten posizioaren jarraipena egiteko erabil daiteke (satelite bidezko jarraipena). Seinaleek, halaber, uneko denbora lokala zehaztasun handiz kalkulatzeko aukera ematen diote hargailu elektronikoari, eta, hala, denbora sinkroniza daiteke. Erabilera horiei guztiei posizionamendua, nabigazioa eta sinkronizazioa (PNT) deitzen zaie. Satelite bidezko komunikazioetan ahultasun kritiko bat kokapena, nabigazioa eta denbora (PNT) zuzentzen dituzten seinaleak dira. Transmisio horien segurtasunik ezak satelite-sareak ez ezik, mendeko sistema askotan kalteak ere eragin ditzake. Edozein telefono-harrera edo Internet zerbitzutik at funtzionatzen dute Satnav sistemek, nahiz eta teknologia horiek sortutako kokapen-informazioaren erabilgarritasuna hobetu dezaketen.
Mundu mailako estaldura duen satelite bidezko nabigazio-sistema bati satelite bidezko munduko nabigazio-sistema (GNSS) deritzo. 2020ko irailaz geroztik, Estatu Batuetako Kokapen Sistema Globala (GPS), Errusiako Satelite bidezko Munduko Nabigazio Sistema (GLONASS), Txinako BeiDou Nabigazio Sateliteen Sistema,[1] eta Europar Batasuneko Galileo[2] erabat operatiboak dira. Japoniako Cuasi-Zenith satelite-sistema (QZSS) GPSan (US) oinarritutako hazkuntza-sistema bat da, GPSaren doitasuna hobetzeko, eta 2023rako programatutako GPSaren satelite bidezko nabigazio independentea du. [3] Indiako Satelite bidezko Eskualdeko Nabigazio Sistemak (IRNSS) epe luzeko bertsio global batera hedatzeko asmoa du. [4]
Oro har, sistema bakoitzaren estaldura orokorra lortzeko, orbita ertaineko (MEO) 18 eta 30 satelite bitarteko konstelazioak erabiltzen dira, zenbait plano orbitalen artean banatuak. Gaur egungo sistemak aldatu egiten dira, baina denek erabiltzen dituzte 50º-ko inklinazio orbitalak eta 12 ordu inguruko periodo orbitalak (gutxi gorabehera 20.000 kilometro edo 12.000 miliako altitudean).