From Wikipedia, the free encyclopedia
Asurbanipalen lehoi ehiza asiriar artelan ezagun bat da, behe-erliebez osatua. Jatorrizko kokapena Niniveko Iparraldeko Jauregia zen, baina orain Londresen dago, British Museumean hain zuzen ere[1].
Asurbanipalen lehoi ehiza | |
---|---|
Jatorria | |
Ezaugarriak | |
Kokapena | |
Jabea | British Museum |
Artelana K.a. 645 eta 635 urteen artean egin zuten, eta bertan Asurbanipal erregea agertzen da lehoiak ehizatzen. Harzuria eta igeltsua erabili zuten behe-erliebeak egiteko. Ziurrenik margotuta egon zen.
Ohikoa zen Asiriako erregeek lehoi ehizak egitea, haiek baino e zuten baimenik horretako. Aurkituriko buztinezko taulatxo batean esaten da probintzietan hesitura batean lehoia sartzen bazen, harrapatu eta txalupaz erregearen jauregira eraman behar zela. Aurreko Sumerren garaitik zetorren lehoiekiko miresmen erlijioso hura. Mesopotamiako literaturan ere aipatzen da, Gilgamexek ere borrokatu zuen lehoi baten aurka[2].
Ehizaldi hauek erritual gisa ulertu behar dira, erregeak piztiek sinbolizatzen duten Gaizkiaren indarrak garaitzen zituen jainkoek aginduriko ordena mantentzeko eta haren lurretara emankortasuna ekartzeko. Eremu itxi batean askatzen ziren lehoiak, asiriar soldaduek xaxatu egiten zituzten erregearen taldera eramanez eta hauek akatu egiten zituzten. Asurbanipalen erliebetan ikusten denez hiru eratan ehizatzen ziren lehoiak, arku eta geziaz, lantzaz edota ezpataz[3].
Behe-erliebe hauek baino bi mende lehenago dagoeneko Asurnasirpal II.a erregeak Nirmud hiriko jauregian enkargatu zituen ehizaldi baten erliebeak[4]. Asurnasirpal II.ak dio lehoikumeak hartu eta hazi egin zituela ondoren ehizatzeko. Badirudi hori ere ohikoa zela[5].
Ehizaldi hauek mendeetan jarraitu bazuten ere mesopotamiako lehoiek bizirik iraun zuten, 1918an azkena hil zen arte[6]. Gaur egun asiar lehoia Indian baino ez da gelditzen.
Hormuzd Rassam irakiarrak aurkitu zituen eta 1852 eta 1854 artean indusketak egin zituen. 1854-1855 artean William Loftus ingelesak jarraitu zituen indusketak eta behe-erliebe gehienak British Museumera bidali zituen[7]. Berehala bihurtu ziren museoko artelan gogokoenetakoa.
Behe-erliebeak jauregiaren paretako horman zabaltzen ziren eta hainbat eszenaz osaturik daude.
Ehiza erliebe horietako batzuek lauzaren altuera guztia hartzen dute eta horma horizontal luze bakarra osatzen dute. Hiru eszena handi errepresentatzen dira horrela:
Gainerako behe-erliebeak bitan zatituta daude gainaldea eta behealdea marra batez banaturik. Ikusten diren irudiak txikiagoak dira. Lehoiak kaioletatik ateratzen ikusten dira eta baita ere erregea lehoi hilen gainean likido bat isurtzen. Erliebe hauetako batzuk Parisen edo Berlingo Pergamo Museoan daude gaur egun eta beste batzuek ez dira kontserbatzen, bai aldiz haiek irudikatzen dituzten marrazkiak. Beste erliebe batzuetan soldaduak gazela batzuk xaxatzen ikusten dira eta erregea zuloan ezkutatuta arku eta geziaz gazela ehizatzeko prest[7]. Bada komiki baten biñeta gisa, erregea lehoi bera ehizatzen duen hiru eszena: lehoia kaiolatik ateratzen, erregearen bila joaten eta erregearen gainera salto egiten[7].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.