From Wikipedia, the free encyclopedia
Vincento de Bovajso (1184-1264) estis franca dominikano, enciklopediisto, beletristo, erudiciulo, kompilisto, hebreisto, latinisto, helenisto, kompilanto de la "Speculum Maius", la plej grava enciklopedio pli uzata dum la mezepoko. Li estis predikisto en la kortego de Ludoviko la 9-a (1214-1270), kiu igis lin lektoro en la lernejo de la cistercia Abatejo de Royaumont-sur-Oise[1], krom esti ankaŭ mentoro de la infanoj de la monarko. Ĉirkaŭ 1250, li eldonis por la reĝa familio "De eruditione filiorum regalium", pedagogian verkon monaĥastilan, bazita je la Prisaĝaj libroj de la Biblio.
Vincento de Bovajso | ||
---|---|---|
Persona informo | ||
Vincent de Beauvais | ||
Naskiĝo | 1-an de januaro 1190 en Boran-sur-Oise | |
Morto | 1-an de januaro 1264 (74-jaraĝa) en Beauvais, Reĝlando Francio | |
Religio | katolika eklezio vd | |
Lingvoj | latina • franca vd | |
Ŝtataneco | Reĝlando Francio vd | |
Profesio | ||
Okupo | pedagogo zoologo natursciencisto verkisto filozofo enciklopediisto vd | |
Laborkampo | Filozofio vd | |
Verkado | ||
Verkoj | Speculum Maius ❦ Speculum Historiale ❦ Speculum Doctrinale ❦ Speculum naturale ❦ Speculum vel imago mundi ❦ Memoriale temporum ❦ Liber de sancta Trinitate ❦ Tractatus de poenitentia ❦ Liber de laudibus beatae Virginis ❦ Liber de laudibus Johannis Evangelistae ❦ Liber gratiae ❦ De eruditione filiorum nobilium ❦ De morali principis institutione ❦ Expositio in orationem dominicam ❦ Tractatus in salutatione beatae Virginis Mariae ab angelo facta ❦ Sermons vd | |
vd | Fonto: Vikidatumoj | |
La "Speculum maius" estas enciklopedio komponata inter 1244 kaj 1260, kun okdek libroj, kiuj cirkulis kiel manuskripto dum du jarcentoj, antaŭ ol presiĝi en 1476. Ĝi dividiĝas en tri partoj: "Speculum naturale", "Speculum doctrinale" kaj "Speculum historiale". Iu kvara libro, nomita "Speculum morale", kelkatempe konsiderita parto de la kunaĵo, estas apokrifa.
En la 32 libroj de la "Speculum naturale", li elmontras nociojn pri naturaj sciencoj; en la 17 libroj de la "Speculum doctrinale", li defendas la bezonon de homo leviĝi pere de la konado, oferas kolekton da novaĵoj pri artoj kaj doktrinoj. dum en la "Speculum historiale", komponita de 31 libroj, li rakontas la historion pri la homaro ekde Adamo ĝis 1250.
Iu fundamenta aspekto de lia "Speculum historiale" estas la granda spaco dediĉita al la mirakloj. Kvar el la mezepokaj historiistoj, kiujn li plej ofte mencias estas: Siĵeberto de Ĵambluo (1030-1112), Hugo Floriako (1118), Helinando de Fredamonto (1160-1230) kaj Vilhelmo de Malmesbury (1080-1143).
Krom tiujn, li uzis aliajn enciklopediajn fontojn de la pasinteco, nome, la "Liber Exceptionum" de Rikardo de Sankta Viktoro (1110-1173), la "Didascalicon" fare de alia verkisto en la Abatejo de Sankta Viktorio, apud Parizo; Hugo de Sankta Viktoro (1096-1141), kaj la Etimologioj de Isidoro de Sevilo (560-636), krom aliaj verkoj de Seneko la pli juna (4 a. K.-65 AD) kaj Marcus Tullius Cicero (106 a. K.-43 a. K.). Verdire, la "Speculum" volis reprezenti iun kolekton pri la tiamaj konoj, kaj de la aŭtoro, kaj de tiuj troviĝantaj en liaepoka societo, kiujn li kunigis en sia verko.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.