Ordeno de la ora sprono

La ordeno de la ora sprono (en itala, Ordine dello Speron d'oro) estas ordeno de kavalerio, iam konata kiel la Ordeno de la Milico de Oro.^[1]

La ĝenerala kredo, kvankam svaga, atribuas al la imperiestro Konstanteno la Granda la instituciigon de tiu ordeno. Ties membroj estas konataj kiel kavaliroj de la ora sprono ĉar estis unu de ties ĉefaj funkcioj munti liajn spronojn antaŭ la ĉevalrajdado.

El distingilo de tiuj kavaliroj estis Malta kruco de oro, de kies malsupra angulo pendis sprono de la sama metalo kaj ili portis ĝin sur la brusto.^[2]​

Gravaj membroj de la Ordeno

Papa kavaliro de la ora sprono, gravurita en kupro fare de Jacob Andreas Fridrich, 1756.

• Jean, Granda Duko de Luksemburgio, la lasta kavaliro
• Palla Strozzi (1372–1462) florenca bankisto, politikisto, verkisto, filozofo kaj filologo
• Rafaelo Sanzio (1483–1520), artisto
• Julius Caesar Scaliger (1484–1558)
• Tiziano, artisto
• Giorgio Vasari, artisto kaj biografo
• Orlande de Lassus, komponisto, havigita de Gregorio la 13-a^[3]
• Christoph Willibald Gluck (1714–1787), komponisto
• Giacomo Casanova (1725–1798), filozofo kaj verkisto^[4]
• Wolfgang Amadeus Mozart (1756–1791), komponisto, jam 14-jaraĝa^[5]
• Niccolò Paganini (1782–1840), violonisto, gitaristo kaj komponisto
• Miklós Horthy (1868-1957), reganto de la Regno de Hungario (1920-1944)
• Benito Mussolini (1883-1945), registarestro de la faŝisma Italio^[6]
• Mohamed Reza Pahlavi (1919–1980), Ŝaho de Irano