Jean-Jacques Lefranc de Pompignan

Jean-Jacques Lefranc (aŭ Le Franc), markizo de Pompignan, kromnomita Lefranc de Pompignan, naskiĝinta en Montauban la 10an de aŭgusto 1709 kaj mortinta same en Pompignan la 1a de novembro 1784, estis franca poeto.

Jean-Jacques Lefranc de Pompignan
Persona informo
Naskiĝo	10-an de aŭgusto 1709 (1709-08-10) en Montauban
Morto	1-an de novembro 1784 (1784-11-01) (75-jaraĝa) en Pompignan
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Familio
Gefratoj	Jean-Georges Lefranc de Pompignan vd
Edz(in)o	Marie-Antoinete-Félicité de Caulaincourt (en) vd
Profesio
Alia nomo	I. D. B. vd
Okupo	poeto dramaturgo verkisto tradukisto vd
Verkado
Verkoj	Didon vd
Postenoj Postenoj seĝo 8 de la Franca Akademio (1759–1784) vd
Membrecoj Membrecoj Franca Akademio (1759–1784) Consistori del Gay Saber (en) (1740–) Académie des sciences, belles-lettres et arts (Montauban, Tarn-et-Garonne, France) (en) Accademia Etrusca Académie des belles-lettres, sciences et arts de La Rochelle (en) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

El familio de talara nobelaro, kaj frato de la episkopo Jean-Georges Lefranc de Pompignan, studis en Parizo ĉe la Gimnazio Louis-le-Grand kaj dediĉis sin al la kariero de juro.

Lia unua tragedio, Didon (1734) — ŝajne inspirita el Didon abandonnée (1724) de Metastasio — estis ludita en la Franca Komedio sukcese male al Adieux de Mars (1735) kaj kelkaj libretoj de opero kiuj venontis. Lefranc de Pompignan estis ĉefe lirika poeto. Lia Ode sur la mort de Jean-Baptiste Rousseau estas verko de granda nobeleco de inspiro. Krome kiel religiema homo, li serĉis la inspiron en la religiaj tekstoj, kiaj tiuj de sia amiko Louis Racine, kaj publikigis en 1751 kaj 1755 la du partojn de Poésies sacrées, inspiritaj de la Biblio. Li komponis ankaŭ pli malpezajn verkojn kiaj sia veturverko Voyage en Languedoc et en Provence, mikso de prozo kaj verso laŭ maniero de Chapelle kaj Bachaumont.

En 1759 li estis elektito por la Franca Akademio, sed li eraris en la akcepta diskurso ĉar ĉikanis al tiutempaj verkistoj kaj ĉefe al filozofoj multaj el kiuj estis voĉdoninta por li. Tiele okazis kampanjo kontraŭ li, ekzemple fare de Voltaire, tiele ke li retiriĝis al siaj bienoj por koncentriĝi en klasikaĵoj.

Verkoj

• Didon (1734)
• Les Adieux de Mars (1735)
• Le Triomphe de l’harmonie (1737)
• La Prière universelle, traduko de la angla de Pope (1740)
• Voyage de Languedoc et de Provence (1745)
• De Antiquitatibus Cadurcorum ad Academiam Cortonensem epistola (1746)
• Amphion (1748), baleto
• Léandre et Héro (1759), tragedio
• Poésies sacrées (1751 kaj 1754)
• Dissertation sur les biens nobles (1758)
• Réponses aux ″quand″, aux ″si″, et aux ″pourquoi″ (1760)
• Éloge historique de Mgr le duc de Bourgogne (1761)
• Tragédies d’Eschyle (1770)
• Discours philosophiques tirés des livres saints, avec des odes chrétiennes et philosophiques (1771)
• Mélange de traductions de différents ouvrages grecs, latins et anglois sur des matières de politique, de littérature et d’histoire (1779)
• Œuvres, 1784

Bbiliografio

• Theodore Edward Daniel Braun, Un ennemi de Voltaire, Le Franc de Pompignan, Paris, Minard, 1972.
• Guillaume Robichez, J.-J. Lefranc de Pompignan, un humaniste chrétien au siècle des Lumières, Paris, SEDES, 1987.
• Lumières voilées, tekstoj de Le Franc de Pompignan prezentitaj de T.E.D. Braun kaj G. Robichez, Publications de l'Université de Saint-Étienne, 2007.

Eksteraj ligiloj

• Kategorio Jean-Jacques Lefranc de Pompignan en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

• Ses œuvres scéniques et leurs représentations ĉe retejo CÉSAR
• Cths : Académie de Montauban, Jean-Jacques Le Franc de Pompignan

PeEnEo: 520722 GND: 118877380 LCCN: n89600913 VIAF: 99339505 ISNI: 0000000081179698 LIBRIS: 319093 SUDOC: 028874102 BNF: 12061916s NLA: 36077760 NKC: js20050703032 BNE: XX1009150