From Wikipedia, the free encyclopedia
La Batalo de Iwo Jima (19a de februaro – 26a de Marto 1945) estis grava batalo en kiu la Usona Markorpuso surteriĝis kaj finfine konkeris la insulon Iwo Jima el la Imperia Japana Armeo (IJA) dum la Dua Mondmilito. La usona invado, nomita Operaco Detachment, havis la celon konkeri la tutan insulon, inklude la tri japan-kontrolitajn aerodromojn (kiel la Suda Kampo kaj la Centra Kampo), por havigi bazan areon por atakoj sur la japanaj ĉefaj insuloj.[1] Tiu kvinsemajna batalo enhavis kelkajn el la plej akraj kaj sangelverŝaj bataloj de la Pacifika Fronto en la Dua Mondmilito.
Post la fortaj perdoj okazintaj dum la batalo, la strategia valoro de la insulo iĝis polemika afero. Ĝi estis neutila bazo por la Usona Armeo kaj ankaŭ neutila por la Usona Ŝiparmeo kiel marbazo.[2] Tamen, la Ŝiparmeaj Konstrubatalionoj rekonstruis la aerodromojn, kiuj estis uzataj kiel porurĝaj surterigejoj por la usonaj B-29-oj.[3]
La japanaj IJA-aj pozicioj en la insulo estis tre forte fortikitaj, kun densa reto de bunkroj, kaŝitaj artileriaj lokoj, kaj 18 km da subteraj tuneloj.[4][5] La usonaj surteraj fortoj estis helpitaj pere de etenda elŝipa artilerio, kaj havis kompletan aeran superecon havigitan de la Usona Ŝiparmeo kaj de la Markorpusaj aviadilistoj dum la tuta batalo.[6]
La japanaj batalmortoj estis trifoje la nombro de usonaj mortoj kvankam, unike inter la marbataloj de la Pacifika Fronto, la usonaj totalaj perdoj estis (mortintoj kaj vunditoj) pli ol tiuj de japanoj.[7] El la 21,000 japanaj soldatoj de Iwo Jima en la komenco de la batalo, nur 216 estis kaptitaj prizonuloj, kelkaj el kiuj estis kaptitaj nur ĉar ili iĝis senkonsciaj aŭ alimaniere kripligitaj.[8] La majoritato de la ceteroj estis mortigitaj en batalo, kvankam oni ĉirkaŭkalkulis, ke tiom multaj kiom ĝis 3,000 plue rezistis ene de nombraj kavernaj sistemoj dum multaj tagoj, finfine mortigintaj pro vundoj aŭ kapitulacis post kelkaj semajnoj.[9][10]
Spite la sangelverŝa luktado kaj multaj perdoj de ambaŭ flankoj, la usona venko estis certa el la komenco. Enorma usona supereco en homoj kaj armiloj same kiel kompleta aerhegemonio — kongrue kun maleblo de japana retiriĝo aŭ plifortigo, kun malabunda kvanto de manĝaĵoj kaj liveraĵoj — permesis ke apenaŭ estus ebloj ke la usonanoj malvenku.[11]
La 19an de februaro, 1945, la 133a Ŝipkonstrua Bataliono aliĝis al la Kvina Maramfibia Korpuso kaj al la Kvara Mardivizio por la amfibia atako en Iwo Jima. La tuta forto surteriĝis en Iwo Jima la T-Tagon kaj la unua atakotajdo estis direktita de la Kvara Mardivizio. La 133a NCHB suferis grandajn perdojn dum la pafado por Iwo Jima. Tiuj suferis 370 perdojn, pli ol 40 procento de la 875 homoj kiuj surteriĝis, nome la plej alta kvanto de perdoj kiel parto de unusola batalo en la historio de Ŝipkonstruaj Batalionoj.[12]
La foto de Joe Rosenthal de Associated Press pri la hisado de la usona flago sur la montopinto de la 169 m alta Monto Suribaĉi fare de ses usonaj marsoldatoj iĝis ikona bildo de la batalo kaj de la usona militbarakto en la Pacifiko.[13]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
