From Wikipedia, the free encyclopedia
La aldabra-insularaj kserofitaroj estas tersupraĵa ekoregiono el la madagaskara ekoprovinco de la afrotropisa ekozono laŭ la tipologio de la Monda Natur-Fonduso (WWF). La ekoregiono estas parto de la tutmondaj 200-unuo "sejŝelaj kaj maskarenaj humidaj arbaroj" kaj de la biodiverseco-riĉaĵejo "Madagaskaro kaj la hindoceanaj insuloj". Biome ĝi apartenas al dezertoj kaj kserofitaroj de Aldabra Insularo (Sejŝeloj) en Hinda Oceano.
| Aldabra-insularaj kserofitaroj | |||
|---|---|---|---|
| ekoregiono | |||
| ekoregiono laŭ Monda Natur-Fonduso [+] | |||
| Koordinatoj | 9° 24′ 0″ S, 46° 22′ 0″ O (mapo)-9.446.366666666667 [+] | ||
| Akvokolektejo | 450 km² (45 000 ha) [+] | ||
| Areo | 450 km² (45 000 ha) [+] | ||
|
|||
 |
|||
| Aldabra-insularaj kserofitaroj | |||
Aldabra Atolo estas la plej granda leviĝita korala atolo kun areo de 450 kvadrataj kilometroj. Situanta je 1 100 da kilometroj sudokcidente de Mahé, la precipa insulo de la granitaj Sejŝeloj, ĝi estas unu el la plej izolitaj ekoregionoj en la mondo. Kvankam Aldabra Insularo estas parto de Sejŝeloj, ĝi distingiĝas per geografiaj, geologiaj kaj biologiaj diferencoj de la granitaj Sejŝeloj. Ĝi reprezentas unu el la plej maloftaj sendifektaj insulo-sistemoj de iuj ajn signifa areo en la mondo. Plie, ĝi estas unika por ne havi neniun enmetitan birdospecion.
La pluvsezono situas de novembro al aprilo; de majo al novembro estas relative seke. Okaze Aldebra Insularo estas submetita al ciklonoj.
Aldabra Insularo gastigas ĉirkaŭ 180 da specioj de angiospermoj, de kiuj 20 pocentoj estas endemiaj. Multaj el tiuj plantoj estas konsiderataj esti endanĝerigataj. Mangrovoj ĉeestas ĉirkaŭ la bordo de la laguno kaj la internaj akvejoj subtenas "herbejojn" de marherbo. Plimulto de la plej alta kalkoŝtona tereno estas kovrita de densa veprejo de Pemphis acidula (litrumacoj). En la pli malaltaj areoj, kiuj subtenas la gigantajn testudojn, vegetas miksaĵo de arbetoj, arbedoj, herboj kaj poacoj. Je la okcidenta marbordo troviĝas limigitaj areoj kie oni plantis kokosojn.
Aldabra Atolo gastigas la plej grandan populacion en la mondo, iuj 100 000 individuoj, de la giganta aldabra testudo (Dipsochelys dussumieri) [1]. Ne nur por tiu ĉi, sed ankaŭ por la kokosa krabo (Birgus latro), por 13 da endemiaj birdaj taksonoj (2 specioj kaj 11 subspecioj), inkluzive de la lasta neflugkapabla birdo en okcidenta Hinda Oceano, ĝi estas kriza rifuĝejo, kaj ankaŭ por esencaj martestudaj populacioj de kelonio kaj akcipitrobeka martestudo kaj por grandaj kolonioj de marbirdoj.
Du specioj de paseroformaj birdoj estas endemiaj en Aldabra Atolo:
Krome ekzistas subspecio de Dryolimnas cuvieri, Dryolimnas cuvieri aldabranus (raledoj), kiu estas karakterizata, malsama al especio loĝanta en Madagaskaro, de la perdo de la flugkapablo.
Du specioj de kiropteroj, Paratriaenops pauliani kaj Pteropus aldabrensis, troviĝas nur en Aldabra Insularo[2].
La ekoregiono estas sendifekta kaj relative stabila. Birda Vivo Internacie situigis ĝin en grava birda areo de Sejŝeloj. En 1982, Aldabra Atolo estis signita kiel Mondan Naturheredaĵon de Unesko.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
