Salambo (franceSalammbô) estas fikcia historia romano verkita de Gustave Flaubert en 1862 kaj kiu traktis la soldulmiliton (de 241 ĝis 237 a.K.) kontraŭ Kartago en la 3-a jarcento a.K., kiuj estis dungitaj kiel solduloj en la Unua Punika Milito kaj ribelis post ne ricevi sian promesitan rekompencon. Flaubert provis konsideri la konatan historion, ĉefe la skribaĵojn de Polibio, sed profitis la mankon de detaloj pri la periodo, kaj teksis ekzotikan, malĉastan kaj perfortan intrigon.
La romano estis grandege populara ekde kiam unue eldonita kaj ekis renoviĝintan intereson en la historio de konflikto de la Romia Respubliko kun la fenicaKartago de nord-Afriko.
La kovrilpaĝo de la eldono de 1883
Post la Unua Punika Milito, Kartago estas nekapabla plenumi siajn promesojn al la soldularmeo kiun ĝi dungis, kaj ili atakas ĝin. Salambo, la filino de Hamilkar Barka kaj la pastrino de la diino Tanit, estas la objekto de amo de Mathos, unu el la gvidantoj de la solduloj. Kun la helpo de Spandius, liberigita greka sklavo, ŝtelas de Athos la zaimfo (Zaïmph), sanktan diamant-inkrustitan vualon kiu ornamas la statuon de la diino Tanit. La zaimfo estas konsiderita la maskoto de la grandurbo, kaj iu ajn kiu tuŝas ĝin mortas. Farante tion, li igas Salambon membrigi la soldultendaron kaj ŝteli la zaimfon reen.
Ĉapitro 1, La Festeno (Le Festin) - Dum festeno por la venko kaj en la foresto de Hamilkar Barka, la solduloj tumultas en lia ĝardeno, kaj Lembo provas trankviligi la tumulton. Mathos enamiĝas al ŝi, kaj la greka sklavo Spandius estas liberigita kaj provas delogi Mathos por transpreni la grandurbon.
Ĉapitro 2, En Sikka (A Sicca) - La solduloj forlasas Kartago'n kaj iras al Sikka. Hanno alvenas ĉe Sikka kaj klarigas al ili pri la prokrasto de la pago de iliaj salajroj, sed li estas devigita forlasi la lokon kiam novaĵo alvenas pri masakro de 300 solduloj kiuj restis en Kartago.
Ĉapitro 3, Salammbô - Salambo preĝas kaj la pastro Ŝahabrim gvidas ŝin.
Ĉapitro 4, En la Ombro de la Muroj de Kartago (Sous les murs de Carthage) - La solduloj estas proksimaj al Kartago. Mathos kaj Spandius ŝteliras en la grandurbon tra la akvedukto.
Ĉapitro 5, Tanit - Mathos kaj Spandius ŝtelas la zaimfon. Mathos tiam estas kaptita provante ŝteliri en la ĉambron de Salambo por vidi ŝin denove, suspektante ke krimo estis farita kiam li vekiĝas.
Ĉapitro 6, Hanno (Hannon) - La solduloj forlasas Kartago'n kaj fendetiĝas en du grupojn kaj atakas Utica kaj la grandurbon de Hipono. Hanno sukcesas pri kaptado de Utica, sed estas devigita retiriĝi kiam plifortikigoj de solduloj gviditaj fare de Mathos alvenas.
Ĉapitro 7, Hamilkar Barka (Hamilcar Barca) - Hamilkar Barka estas akuzita je diskriminacio. Li defendas sin antaŭ la konsilio kaj instruas defendon kontraŭ la solduloj, sed iras kontraŭ ili post atestado de la difekto kiun ili kaŭzis al lia posedaĵo.
Ĉapitro 8, Batalo de Macar (La bataille du Macar) - Hamilkar Barka venkas la soldulojn proksime de la Macar-ponto.
Ĉapitro 9, Sur la kampo (En campagne) - La soldatoj de Hamilkar Barka estas kaptitaj de la solduloj.
Ĉapitro 10, La Serpento (Le serpent) - Ŝahabrim sendas Salammbon en alivestiĝo por ŝteli la zaimfon reen.
Ĉapitro 11, en la tendo (Sous la tente) - Salammbo alvenas ĉe la tendo de Mathos kaj ili amoras. Ŝi ŝtelas la zaimfon kaj kiam ŝi renkontas ŝian patron, li promesas ŝin al Naravas, soldulgvidanto kiu transfuĝintas al la kartaganoj.
Ĉapitro 12, La Akvedukto (L'aqueduc) - La solduloj gviditaj fare de Spandius fortranĉis la akvoprovizadon al Kartago.
Ĉapitro 13, Moloĥo - la infanoj de la kartaganoj estas oferitaj al Moloĥo. Hamilkar Barka sendas unu el la sklavinfanoj alivestitaj kiel sia filo Hanibalo, por savi la vivon de sia filo.
Ĉapitro 14, La Malpurigo de la Hakilo (Le défilé de la Hache) - la arido finiĝas kaj Hamilkar Barka venkas la soldulojn. Poste, miloj da ili estas buĉitaj, kaj Spandius kaj Hanno estas ekzekutitaj per krucumado.
Ĉapitro 15, Mâtho - Venkfestoj en Kartago. Mathos estas torturita antaŭ sia ekzekuto, kaj Salambo, kiu vidas tion, estas ŝokita kaj mortas. Farante tion, la zaimfo alportis morton al ĉiuj tiuj kiuj tuŝis ĝin.
En la filmo Civitano Kane de Orson Welles, Susan, la edzino de Charles Foster Kane, kantas la titolrolon de Salambo en fikcia opero; la ario montrita en la filmo estis komponita fare de Bernard Herrmann.
