From Wikipedia, the free encyclopedia
Antonio Flores Algovia (Elche, 16-a de decembro de 1818 - Madrido, 16-a de julio de 1865) estis verkisto kaj ĵurnalisto de la epoko de la Romantikismo.
| Antonio Flores | ||
|---|---|---|
 | ||
| Persona informo | ||
| Naskonomo | Antonio Flores Algovia | |
| Naskiĝo | 16-an de decembro 1818 en Elx | |
| Morto | 16-an de julio 1865 (46-jaraĝa) en Madrido | |
| Tombo | Almudena Cemetery (en)   vd | |
| Lingvoj | hispana vd | |
| Ŝtataneco | Hispanio vd | |
| Familio | ||
| Infanoj | Eugenio Antonio Flores vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | verkisto ĵurnalisto vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Li instaliĝis en Madrido en 1840. Tie li estis redaktisto de la gazetoj El Nuevo Avisador, El Chocolate, El Clamor Público, La Nación kaj La Época, kaj kundirektoro kun Antonio Ferrer del Río de El Laberinto (1843-1845). La eldonisto Ignacio Boix alvokis lin por kunlabori en la kolektiva verko Los españoles pintados por sí mismos (1843), al kiu li verkis la tipojn de "El barbero" (barbiro), "La santurrona" (bigotulino), "El hortera" (komercisto), "La cigarrera" (cigaristino) kaj "El boticario" (apotekisto). Li estis amiko de la poeto kaj rakontisto Enrique Gil y Carrasco kaj kunlaboris en la gazeto Semanario Pintoresco Español per ĝenrismaj portretoj; komponis kompletajn verkojn per tiu ĝenro kia Historia del matrimonio (pri geedzeco, 1852) kaj Ayer, hoy y mañana (hieraŭ, hodiaŭ kaj morgaŭ, 1853), kie aperas sociaj portretoj de tri generacioj de madridanoj korespondaj al la jaroj 1800, 1853 kaj la futura de 1899. Publikigis ankaŭ solajn tekstojn kaj poemojn en El Laberinto kaj en El Museo de las Familias kaj skizis la arketipajn figurojn de diversaj rolulaĉoj en Doce españoles de brocha gorda que, no pudiéndose pintar a sí mismos, me han ecargado a mí, Antonio Flores, sus retratos (Madrid, 1846, 2.ª ed. 1848), kiu iĝis ankaŭ novelo; aperas tie ankaŭ kelkaj marĝenaj tipoj kiaj "El marica" (samseksemulo) aŭ "El caballero de industria". En Crónica del viaje de Sus Majestades y Altezas Reales a las Islas Baleares, Cataluña y Aragón en 1860, skizas la kutimarojn de Alikanto.
Lia lingvaĵo estas purisma, abunda je vortotrezoro, kaj li konis bone la ĵargonojn kaj la proverbojn, kio foje alproksimiĝas al la etoso de la sainete. El 1857 li ricevis altajn postenojn. Ovilo verkis mallongan lian biobibliografion kaj Juan Antonio Almela lian biografion por El Museo Universal (IX, 1865)
La Nación, "El barbero", "La santurrona", "El hortera", "La cigarrera" kaj "El boticario".
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
