verteren

Dutch

Etymology

From ver- +‎ teren.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -eːrən

Verb

verteren

1. to digest
2. to spend, consume

Conjugation

Conjugation of verteren (weak, prefixed)
infinitive	verteren
past singular	verteerde
past participle	verteerd
infinitive	verteren
gerund	verteren n
	present tense	past tense
1st person singular	verteer	verteerde
2nd person sing. (jij)	verteert, verteer2	verteerde
2nd person sing. (u)	verteert	verteerde
2nd person sing. (gij)	verteert	verteerde
3rd person singular	verteert	verteerde
plural	verteren	verteerden
subjunctive sing.1	vertere	verteerde
subjunctive plur.1	verteren	verteerden
imperative sing.	verteer
imperative plur.1	verteert
participles	verterend	verteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: verteer
• Negerhollands: verteer

Galician

Verb

verteren

1. inflection of verter:
   1. third-person plural future subjunctive
   2. third-person plural personal infinitive