trafić

See also: trafic and tràfic

trafić pf (imperfective trafiać)

(intransitive) to hit (to touch in the right place) [with w (+ accusative) ‘something’]
(transitive or intransitive) to reach, to get to [with do (+ genitive) ‘somewhere’]
(intransitive) to come across, to find, to run into [with na (+ accusative) ‘something’]
(reflexive with się, colloquial) to happen unexpectedly
(reflexive with się, colloquial) to come unexpectedly
(reflexive with się, colloquial) to occur from time to time

More information Conjugation of pf, person ...

Conjugation of trafić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		trafić
future tense	1^st	trafię			trafimy
	2^nd	trafisz			traficie
	3^rd	trafi			trafią
	impersonal	trafi się
past tense	1^st	trafiłem, -(e)m trafił	trafiłam, -(e)m trafiła	trafiłom, -(e)m trafiło	trafiliśmy, -(e)śmy trafili	trafiłyśmy, -(e)śmy trafiły
	2^nd	trafiłeś, -(e)ś trafił	trafiłaś, -(e)ś trafiła	trafiłoś, -(e)ś trafiło	trafiliście, -(e)ście trafili	trafiłyście, -(e)ście trafiły
	3^rd	trafił	trafiła	trafiło	trafili	trafiły
	impersonal	trafiono
conditional	1^st	trafiłbym, bym trafił	trafiłabym, bym trafiła	trafiłobym, bym trafiło	trafilibyśmy, byśmy trafili	trafiłybyśmy, byśmy trafiły
	2^nd	trafiłbyś, byś trafił	trafiłabyś, byś trafiła	trafiłobyś, byś trafiło	trafilibyście, byście trafili	trafiłybyście, byście trafiły
	3^rd	trafiłby, by trafił	trafiłaby, by trafiła	trafiłoby, by trafiło	trafiliby, by trafili	trafiłyby, by trafiły
	impersonal	trafiono by
imperative	1^st	niech trafię			trafmy
	2^nd	traf			trafcie
	3^rd	niech trafi			niech trafią
passive adjectival participle		trafiony	trafiona	trafione	trafieni	trafione
anterior adverbial participle		trafiwszy
verbal noun		trafienie

Close

adjectives

noun

verbs

Polish