spór

See also: Appendix:Variations of "spor"

Irish

Etymology

Borrowed from English spore.

Noun

spór m (genitive singular spóir, nominative plural spóir)

1. (botany) spore

Declension

Declension of spór (first declension)

bare forms case singular plural nominative spór spóir vocative a spóir a spóra genitive spóir spór dative spór spóir forms with the definite article case singular plural nominative an spór na spóir genitive an spóir na spór dative leis an spór don spór leis na spóir

Derived terms

• andraspór (“androspore”)
• spóragán (“sporangium”)
• zóspór (“zoospore”)

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “spór”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

Polish

Polish Wikipedia has an article on:

spór

Wikipedia ^pl

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈspur/

• (Masovia):
  • (Far Masovian) IPA^(key): /ˈspor/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ur
• Syllabification: spór

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *sъporъ.

Noun

spór m inan

1. argument, conflict

   Synonyms: kłótnia, konflikt, sprzeczka, zatarg

2. ergot (Claviceps purpurea)

Declension

	singular	plural
nominative	spór	spory
genitive	sporu	sporów
dative	sporowi	sporom
accusative	spór	spory
instrumental	sporem	sporami
locative	sporze	sporach
vocative	sporze	spory

Declension of spór

Related terms

(adjectives):

• bezsporny
• sporny

(verb):

• sporzyć

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

spór f

1. genitive plural of spora

   Synonym: spor

Further reading

• spór in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spór in Polish dictionaries at PWN
• Stanisław Ciszewski (1909) “spór”, in “Przyczynek do słownika gwary mazowieckiej”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 7, z. 1, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 209