recytator

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin recitātor.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɛ.t͡sɘˈta.tɔr/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -atɔr
• Syllabification: re‧cy‧ta‧tor

Noun

recytator m pers (female equivalent recytatorka)

1. (literary) reciter

   Synonym: deklamator

Declension

	singular	plural
nominative	recytator	recytatorzy/recytatory (deprecative)
genitive	recytatora	recytatorów
dative	recytatorowi	recytatorom
accusative	recytatora	recytatorów
instrumental	recytatorem	recytatorami
locative	recytatorze	recytatorach
vocative	recytatorze	recytatorzy

Declension of recytator

Derived terms

(adjective):

• recytatorski

Related terms

(adjective):

• recytacyjny

(noun):

• recytacja

(verbs):

• recytować
• wyrecytować
• zarecytować

Further reading

• recytator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• recytator in Polish dictionaries at PWN