raka

See also: Appendix:Variations of "raka"

Balinese

Romanization

raka

1. Romanization of ᬭᬓ

Czech

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈraka]

Noun

raka

1. genitive/accusative singular of rak

Faroese

Verb

raka (third person singular past indicative rakti, third person plural past indicative rakað, supine rakað)

1. to hit, to strike

Conjugation

Conjugation of raka (group v-29-30)

infinitive	raka
supine	rakað
	present	past
first singular	raki	rakti/ rakaði
second singular	rakar	rakti/ rakaði
third singular	rakar	rakti/ rakaði
plural	raka	raktu/ rakaðu
participle (a5 (a39)/a6)1	rakandi	raktur/ rakaður
	imperative
singular	raka!
plural	rakið!

¹Only the past participle being declined.

Verb

raka (third person singular past indicative rakaði, third person plural past indicative rakað, supine rakað)

1. to shave

Conjugation

Conjugation of raka (group v-30)

infinitive	raka
supine	rakað
	present	past
first singular	raki	rakaði
second singular	rakar	rakaði
third singular	rakar	rakaði
plural	raka	rakaðu
participle (a6)1	rakandi	rakaður
	imperative
singular	raka!
plural	rakið!

¹Only the past participle being declined.

Garo

Etymology 1

Verb

raka

1. to be bright, to be hard

Etymology 2

From raka (“to be hard”), symbolising how the alphabet represents a hard sound.

Noun

raka

1. the name of an alphabet in Garo, symbolised by a dot or apostrophe representing the glottal stop.

Gothic

Romanization

raka

1. Romanization of 𐍂𐌰𐌺𐌰

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈraːka/

  Rhymes: -aːka

Etymology 1

Verb

raka (weak verb, third-person singular past indicative rakaði, supine rakað)

1. to rake
2. to shave

Conjugation

raka – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að raka
supine sagnbót		rakað
present participle lýsingarháttur nútíðar		rakandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	raka	rakaði		raki	rakaði
	þú	rakar	rakaðir		rakir	rakaðir
	hann, hún, það	rakar	rakaði		raki	rakaði
plural	við	rökum	rökuðum		rökum	rökuðum
	þið	rakið	rökuðuð		rakið	rökuðuð
	þeir, þær, þau	raka	rökuðu		raki	rökuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	raka (þú), rakaðu
plural	þið	rakið (þið), rakiði1

rakast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að rakast
supine sagnbót		rakast
present participle lýsingarháttur nútíðar		rakandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	rakast	rakaðist		rakist	rakaðist
	þú	rakast	rakaðist		rakist	rakaðist
	hann, hún, það	rakast	rakaðist		rakist	rakaðist
plural	við	rökumst	rökuðumst		rökumst	rökuðumst
	þið	rakist	rökuðust		rakist	rökuðust
	þeir, þær, þau	rakast	rökuðust		rakist	rökuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	rakast (þú), rakastu
plural	þið	rakist (þið), rakisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rakaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rakaður	rökuð	rakað	rakaðir	rakaðar	rökuð
accusative (þolfall)	rakaðan	rakaða	rakað	rakaða	rakaðar	rökuð
dative (þágufall)	rökuðum	rakaðri	rökuðu	rökuðum	rökuðum	rökuðum
genitive (eignarfall)	rakaðs	rakaðrar	rakaðs	rakaðra	rakaðra	rakaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rakaði	rakaða	rakaða	rökuðu	rökuðu	rökuðu
accusative (þolfall)	rakaða	rökuðu	rakaða	rökuðu	rökuðu	rökuðu
dative (þágufall)	rakaða	rökuðu	rakaða	rökuðu	rökuðu	rökuðu
genitive (eignarfall)	rakaða	rökuðu	rakaða	rökuðu	rökuðu	rökuðu

Etymology 2

Noun

raka

1. indefinite accusative singular of raki
2. indefinite dative singular of raki
3. indefinite genitive singular of raki

Etymology 3

Noun

raka

1. indefinite genitive plural of rök

Javanese

Romanization

raka

1. Romanization of ꦫꦏ

Karelian

Etymology

Borrowed from Russian рак (rak).

Noun

raka (genitive rakan, partitive [please provide])

1. (pathology) cancer

   häńeĺĺä oĺi raka, rakan tuattši hiän kuoĺi. ― He died because he had cancer.

References

• Pertti Virtaranta, Raija Koponen (2009) “raka”, in Marja Torikka, editor, Karjalan kielen sanakirja‎, Helsinki: Kotus, →ISSN

Latvian

Verb

raka

1. third-person singular/plural past indicative of rakt

Lower Sorbian

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈraka/

Noun

raka

1. genitive singular of rak
2. accusative singular of rak
3. nominative dual of rak