przyczepić

Polish

Etymology

From przy- +‎ czepić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɘˈt͡ʂɛpit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛpit͡ɕ
• Syllabification: przy‧cze‧pić

Verb

przyczepić pf (imperfective przyczepiać)

1. (transitive) to attach, to tack
2. (reflexive with się) to cling, to hang on, to stick
3. (reflexive with się) to tag along

Conjugation

Conjugation of przyczepić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przyczepić
future tense	1st	przyczepię			przyczepimy
	2nd	przyczepisz			przyczepicie
	3rd	przyczepi			przyczepią
	impersonal	przyczepi się
past tense	1st	przyczepiłem, -(e)m przyczepił	przyczepiłam, -(e)m przyczepiła	przyczepiłom, -(e)m przyczepiło	przyczepiliśmy, -(e)śmy przyczepili	przyczepiłyśmy, -(e)śmy przyczepiły
	2nd	przyczepiłeś, -(e)ś przyczepił	przyczepiłaś, -(e)ś przyczepiła	przyczepiłoś, -(e)ś przyczepiło	przyczepiliście, -(e)ście przyczepili	przyczepiłyście, -(e)ście przyczepiły
	3rd	przyczepił	przyczepiła	przyczepiło	przyczepili	przyczepiły
	impersonal	przyczepiono
conditional	1st	przyczepiłbym, bym przyczepił	przyczepiłabym, bym przyczepiła	przyczepiłobym, bym przyczepiło	przyczepilibyśmy, byśmy przyczepili	przyczepiłybyśmy, byśmy przyczepiły
	2nd	przyczepiłbyś, byś przyczepił	przyczepiłabyś, byś przyczepiła	przyczepiłobyś, byś przyczepiło	przyczepilibyście, byście przyczepili	przyczepiłybyście, byście przyczepiły
	3rd	przyczepiłby, by przyczepił	przyczepiłaby, by przyczepiła	przyczepiłoby, by przyczepiło	przyczepiliby, by przyczepili	przyczepiłyby, by przyczepiły
	impersonal	przyczepiono by
imperative	1st	niech przyczepię			przyczepmy
	2nd	przyczep			przyczepcie
	3rd	niech przyczepi			niech przyczepią
passive adjectival participle		przyczepiony	przyczepiona	przyczepione	przyczepieni	przyczepione
anterior adverbial participle		przyczepiwszy
verbal noun		przyczepienie

Further reading

• przyczepić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przyczepić in Polish dictionaries at PWN