oblicze

See also: obliczę

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *oblice. By surface analysis, ob- +‎ lico +‎ -e. Cognate with Belarusian аблі́чча (ablíčča), Czech obličej, Lower Sorbian woblico, Russian обли́чье (oblíčʹje), Slovak obličaj, and Ukrainian обли́ччя (oblýččja).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈbli.t͡ʂɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɛ
• Syllabification: o‧bli‧cze
• Homophone: obliczę

Noun

oblicze n

1. (literary) face (front part of head)

   Synonyms: buzia, dziób, facjata, gęba, japa, morda, lico, ryj, twarz

2. face (aspect of the character or nature of someone)

   Synonym: twarz

Declension

	singular	plural
nominative	oblicze	oblicza
genitive	oblicza	obliczy
dative	obliczu	obliczom
accusative	oblicze	oblicza
instrumental	obliczem	obliczami
locative	obliczu	obliczach
vocative	oblicze	oblicza

Declension of oblicze

Derived terms

noun

• janusowe oblicze

 

prepositions

• przed oblicze
• przed obliczem
• sprzed oblicza
• w obliczu

 

Further reading

• oblicze in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• oblicze in Polish dictionaries at PWN