miða

See also: mida, Mida, and mitȟá-

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɪːða/

  Rhymes: -ɪːða

Etymology 1

From mið (“middle, mark”) +‎ -a (“verbal suffix”).^[1]

Verb

miða (weak verb, third-person singular past indicative miðaði, supine miðað)

1. to pinpoint, to decide the position of [with accusative ‘something’, along with við or útfrá ‘with respect to something else’]
2. to aim [intransitive or with dative]
3. (also impersonal) to cause to move, budge (forward) [with dative]

Conjugation

infinitive (nafnháttur)		að miða
supine (sagnbót)		miðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		miðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég miða	við miðum	present (nútíð)	ég miði	við miðum
	þú miðar	þið miðið		þú miðir	þið miðið
	hann, hún, það miðar	þeir, þær, þau miða		hann, hún, það miði	þeir, þær, þau miði
past (þátíð)	ég miðaði	við miðuðum	past (þátíð)	ég miðaði	við miðuðum
	þú miðaðir	þið miðuðuð		þú miðaðir	þið miðuðuð
	hann, hún, það miðaði	þeir, þær, þau miðuðu		hann, hún, það miðaði	þeir, þær, þau miðuðu
imperative (boðháttur)	miða (þú)	miðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	miðaðu	miðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

miða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að miðast
supine (sagnbót)		miðast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		miðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég miðast	við miðumst	present (nútíð)	ég miðist	við miðumst
	þú miðast	þið miðist		þú miðist	þið miðist
	hann, hún, það miðast	þeir, þær, þau miðast		hann, hún, það miðist	þeir, þær, þau miðist
past (þátíð)	ég miðaðist	við miðuðumst	past (þátíð)	ég miðaðist	við miðuðumst
	þú miðaðist	þið miðuðust		þú miðaðist	þið miðuðust
	hann, hún, það miðaðist	þeir, þær, þau miðuðust		hann, hún, það miðaðist	þeir, þær, þau miðuðust
imperative (boðháttur)	miðast (þú)	miðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	miðastu	miðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

miðast — mediopassive voice (miðmynd)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	miðaður	miðuð	miðað		miðaðir	miðaðar	miðuð
accusative (þolfall)	miðaðan	miðaða	miðað		miðaða	miðaðar	miðuð
dative (þágufall)	miðuðum	miðaðri	miðuðu		miðuðum	miðuðum	miðuðum
genitive (eignarfall)	miðaðs	miðaðrar	miðaðs		miðaðra	miðaðra	miðaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	miðaði	miðaða	miðaða		miðuðu	miðuðu	miðuðu
accusative (þolfall)	miðaða	miðuðu	miðaða		miðuðu	miðuðu	miðuðu
dative (þágufall)	miðaða	miðuðu	miðaða		miðuðu	miðuðu	miðuðu
genitive (eignarfall)	miðaða	miðuðu	miðaða		miðuðu	miðuðu	miðuðu

miðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

miða

1. indefinite accusative singular of miði
2. indefinite dative singular of miði
3. indefinite genitive singular of miði
4. indefinite accusative plural of miði
5. indefinite genitive plural of miði

References

1. Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) “miða”, in Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)