manasız

Crimean Tatar

Etymology

mana (“meaning”) +‎ -sız (without, -less).

Adjective

manasız

1. meaningless, senseless, pointless

References

• “manasız”, in Luğatçıq (in Russian)

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish معناسز (mʿanāsız),^[1][2] from معنا (mʿanā),^[3] equivalent to mana (“meaning, sense”) +‎ -sız (without, -less).

Pronunciation

• IPA^(key): /maːnaːˈsɯz/
• Hyphenation: ma‧na‧sız

Adjective

manasız

1. meaningless, senseless
2. (figuratively) pointless, purposeless, useless

Declension

present tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I am)	manasızım	manasız mıyım?	manasız değilim	manasız değil miyim?
sen (you are)	manasızsın	manasız mısın?	manasız değilsin	manasız değil misin?
o (he/she/it is)	manasız / manasızdır	manasız mı?	manasız değil	manasız değil mi?
biz (we are)	manasızız	manasız mıyız?	manasız değiliz	manasız değil miyiz?
siz (you are)	manasızsınız	manasız mısınız?	manasız değilsiniz	manasız değil misiniz?
onlar (they are)	manasız(lar)	manasız(lar) mı?	manasız değil(ler)	manasız değiller mi?
past tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	manasızdım	manasız mıydım?	manasız değildim	manasız değil miydim?
sen (you were)	manasızdın	manasız mıydın?	manasız değildin	manasız değil miydin?
o (he/she/it was)	manasızdı	manasız mıydı?	manasız değildi	manasız değil miydi?
biz (we were)	manasızdık	manasız mıydık?	manasız değildik	manasız değil miydik?
siz (you were)	manasızdınız	manasız mıydınız?	manasız değildiniz	manasız değil miydiniz?
onlar (they were)	manasızdılar	manasız mıydılar?	manasız değildi(ler) / değillerdi	manasız değil miydiler?
indirect past
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	manasızmışım	manasız mıymışım?	manasız değilmişim	manasız değil miymişim?
sen (you were)	manasızmışsın	manasız mıymışsın?	manasız değilmişsin	manasız değil miymişsin?
o (he/she/it was)	manasızmış	manasız mıymış?	manasız değilmiş	manasız değil miymiş?
biz (we were)	manasızmışız	manasız mıymışız?	manasız değilmişiz	manasız değil miymişiz?
siz (you were)	manasızmışsınız	manasız mıymışsınız?	manasız değilmişsiniz	manasız değil miymişsiniz?
onlar (they were)	manasızmışlar	manasız mıymışlar?	manasız değilmiş(ler) / değillermiş	manasız değil miymişler?
conditional
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (if I)	manasızsam	manasız mıysam?	manasız değilsem	manasız değil miysem?
sen (if you)	manasızsan	manasız mıysan?	manasız değilsen	manasız değil miysen?
o (if he/she/it)	manasızsa	manasız mıysa?	manasız değilse	manasız değil miyse?
biz (if we)	manasızsak	manasız mıysak?	manasız değilsek	manasız değil miysek?
siz (if you)	manasızsanız	manasız mıysanız?	manasız değilseniz	manasız değil miyseniz?
onlar (if they)	manasızsalar	manasız mıysalar?	manasız değilseler / değillerse	manasız değil miyseler?

predicative forms of manasız

Related terms

• manen
• manevi
• manidar
• yani

 

References

1. Kélékian, Diran (1911) “معناسز”, in Dictionnaire turc-français‎, Constantinople: Mihran, page 1196
2. Şemseddin Sâmi (1899–1901) “معناسز”, in قاموس تركی [kamus-ı türki] (in Ottoman Turkish), Constantinople: İkdam Matbaası, page 1377
3. Nişanyan, Sevan (2002–) “mana”, in Nişanyan Sözlük

Further reading

• “manasız”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “manasız”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3044