hringr

From Wiktionary, the free dictionary

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hringaz.

Noun

hringr m (genitive hrings, plural hringar)

  1. ring

Declension

More information masculine, singular ...
Declension of hringr (strong a-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hringr hringrinn hringar hringarnir
accusative hring hringinn hringa hringana
dative hringi hringinum hringum hringunum
genitive hrings hringsins hringa hringanna
Close

Derived terms

  • hringa (to furnish with a ring)
  • hringabrynja f (coat of ring-mail)
  • hringbroti m (breaker of rings)
  • hringdrifi m (distributor of rings)
  • hringja f (buckle)
  • hringja (to encircle)
  • hringleginn (coiled up)
  • hringleikr m (ring-dance)
  • hringofinn (woven with rings)
  • hringvariðr (ring-mounted)

Descendants

  • Icelandic: hringur
  • Faroese: ringur
  • Norn: ring
  • Norwegian Nynorsk: ring
  • Elfdalian: ringg
  • Old Swedish: ringer
  • Old Danish: ring
  • Gutnish: ringg

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “hringr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.