hamra

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhamra/
• Rhymes: -amra

Etymology 1

From hamar +‎ -a.

Verb

hamra (weak verb, third-person singular past indicative hamraði, supine hamrað)

1. to hammer, to pound [with accusative]

   Synonyms: berja, banka, klappa

Conjugation

hamra – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að hamra
supine sagnbót		hamrað
present participle lýsingarháttur nútíðar		hamrandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hamra	hamraði		hamri	hamraði
	þú	hamrar	hamraðir		hamrir	hamraðir
	hann, hún, það	hamrar	hamraði		hamri	hamraði
plural	við	hömrum	hömruðum		hömrum	hömruðum
	þið	hamrið	hömruðuð		hamrið	hömruðuð
	þeir, þær, þau	hamra	hömruðu		hamri	hömruðu
		imperative boðháttur
singular	þú	hamra (þú), hamraðu
plural	þið	hamrið (þið), hamriði1

hamrast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að hamrast
supine sagnbót		hamrast
present participle lýsingarháttur nútíðar		hamrandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hamrast	hamraðist		hamrist	hamraðist
	þú	hamrast	hamraðist		hamrist	hamraðist
	hann, hún, það	hamrast	hamraðist		hamrist	hamraðist
plural	við	hömrumst	hömruðumst		hömrumst	hömruðumst
	þið	hamrist	hömruðust		hamrist	hömruðust
	þeir, þær, þau	hamrast	hömruðust		hamrist	hömruðust
		imperative boðháttur
singular	þú	hamrast (þú), hamrastu
plural	þið	hamrist (þið), hamristi1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hamraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hamraður	hömruð	hamrað	hamraðir	hamraðar	hömruð
accusative (þolfall)	hamraðan	hamraða	hamrað	hamraða	hamraðar	hömruð
dative (þágufall)	hömruðum	hamraðri	hömruðu	hömruðum	hömruðum	hömruðum
genitive (eignarfall)	hamraðs	hamraðrar	hamraðs	hamraðra	hamraðra	hamraðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hamraði	hamraða	hamraða	hömruðu	hömruðu	hömruðu
accusative (þolfall)	hamraða	hömruðu	hamraða	hömruðu	hömruðu	hömruðu
dative (þágufall)	hamraða	hömruðu	hamraða	hömruðu	hömruðu	hömruðu
genitive (eignarfall)	hamraða	hömruðu	hamraða	hömruðu	hömruðu	hömruðu

Etymology 2

Inflected form of hamar (“hammer”).

Noun

hamra

1. indefinite accusative/genitive plural of hamar

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• hamret

Verb

hamra

1. inflection of hamre:
   1. simple past
   2. past participle

Old Norse

Noun

hamra

1. accusative/genitive plural of hamarr

Swedish

Etymology

hammare +‎ -a

Verb

hamra (present hamrar, preterite hamrade, supine hamrat, imperative hamra)

1. to hammer (hit with a hammer)
2. (by extension) to hammer (hit hard)
3. (figuratively, usually with in) to hammer home

   hamra in ett budskap

   hammer home a message

Conjugation

Conjugation of hamra (weak)

	active		passive
infinitive	hamra		hamras
supine	hamrat		hamrats
imperative	hamra		—
imper. plural1	hamren		—
	present	past	present	past
indicative	hamrar	hamrade	hamras	hamrades
ind. plural1	hamra	hamrade	hamras	hamrades
subjunctive2	hamre	hamrade	hamres	hamrades
present participle		hamrande
past participle		hamrad

¹ Archaic. ² Dated. See the appendix on Swedish verbs.

See also

• spika

References

• hamra in Svensk ordbok (SO)
• hamra in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• hamra in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)