dispecto
From Wiktionary, the free dictionary
Latin
Etymology 1
Verb
dispectō (present infinitive dispectāre); first conjugation, no perfect or supine stems
Conjugation
indicative | singular | plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | dispectō | dispectās | dispectat | dispectāmus | dispectātis | dispectant | ||||||
imperfect | dispectābam | dispectābās | dispectābat | dispectābāmus | dispectābātis | dispectābant | |||||||
future | dispectābō | dispectābis | dispectābit | dispectābimus | dispectābitis | dispectābunt | |||||||
passive | present | dispector | dispectāris, dispectāre |
dispectātur | dispectāmur | dispectāminī | dispectantur | ||||||
imperfect | dispectābar | dispectābāris, dispectābāre |
dispectābātur | dispectābāmur | dispectābāminī | dispectābantur | |||||||
future | dispectābor | dispectāberis, dispectābere |
dispectābitur | dispectābimur | dispectābiminī | dispectābuntur | |||||||
subjunctive | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | dispectem | dispectēs | dispectet | dispectēmus | dispectētis | dispectent | ||||||
imperfect | dispectārem | dispectārēs | dispectāret | dispectārēmus | dispectārētis | dispectārent | |||||||
passive | present | dispecter | dispectēris, dispectēre |
dispectētur | dispectēmur | dispectēminī | dispectentur | ||||||
imperfect | dispectārer | dispectārēris, dispectārēre |
dispectārētur | dispectārēmur | dispectārēminī | dispectārentur | |||||||
imperative | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | — | dispectā | — | — | dispectāte | — | ||||||
future | — | dispectātō | dispectātō | — | dispectātōte | dispectantō | |||||||
passive | present | — | dispectāre | — | — | dispectāminī | — | ||||||
future | — | dispectātor | dispectātor | — | — | dispectantor | |||||||
non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
active | passive | active | passive | ||||||||||
present | dispectāre | dispectārī | dispectāns | — | |||||||||
future | — | — | — | dispectandus | |||||||||
verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
dispectandī | dispectandō | dispectandum | dispectandō | — | — |
Descendants
- Aromanian: dishteptu, dishtiptari (possibly)
- Romanian: deștepta, deșteptare (possibly)
See also
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Participle
dispectō
References
- “dispecto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dispecto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.