afmarka

Icelandic

Verb

afmarka (weak verb, third-person singular past indicative afmarkaði, supine afmarkað)

1. to mark out, to demarcate
2. to bound, to limit

Conjugation

infinitive (nafnháttur)		að afmarka
supine (sagnbót)		afmarkað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		afmarkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég afmarka	við afmörkum	present (nútíð)	ég afmarki	við afmörkum
	þú afmarkar	þið afmarkið		þú afmarkir	þið afmarkið
	hann, hún, það afmarkar	þeir, þær, þau afmarka		hann, hún, það afmarki	þeir, þær, þau afmarki
past (þátíð)	ég afmarkaði	við afmörkuðum	past (þátíð)	ég afmarkaði	við afmörkuðum
	þú afmarkaðir	þið afmörkuðuð		þú afmarkaðir	þið afmörkuðuð
	hann, hún, það afmarkaði	þeir, þær, þau afmörkuðu		hann, hún, það afmarkaði	þeir, þær, þau afmörkuðu
imperative (boðháttur)	afmarka (þú)	afmarkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	afmarkaðu	afmarkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

afmarka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að afmarkast
supine (sagnbót)		afmarkast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		afmarkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég afmarkast	við afmörkumst	present (nútíð)	ég afmarkist	við afmörkumst
	þú afmarkast	þið afmarkist		þú afmarkist	þið afmarkist
	hann, hún, það afmarkast	þeir, þær, þau afmarkast		hann, hún, það afmarkist	þeir, þær, þau afmarkist
past (þátíð)	ég afmarkaðist	við afmörkuðumst	past (þátíð)	ég afmarkaðist	við afmörkuðumst
	þú afmarkaðist	þið afmörkuðust		þú afmarkaðist	þið afmörkuðust
	hann, hún, það afmarkaðist	þeir, þær, þau afmörkuðust		hann, hún, það afmarkaðist	þeir, þær, þau afmörkuðust
imperative (boðháttur)	afmarkast (þú)	afmarkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	afmarkastu	afmarkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

afmarkast — mediopassive voice (miðmynd)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	afmarkaður	afmörkuð	afmarkað		afmarkaðir	afmarkaðar	afmörkuð
accusative (þolfall)	afmarkaðan	afmarkaða	afmarkað		afmarkaða	afmarkaðar	afmörkuð
dative (þágufall)	afmörkuðum	afmarkaðri	afmörkuðu		afmörkuðum	afmörkuðum	afmörkuðum
genitive (eignarfall)	afmarkaðs	afmarkaðrar	afmarkaðs		afmarkaðra	afmarkaðra	afmarkaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	afmarkaði	afmarkaða	afmarkaða		afmörkuðu	afmörkuðu	afmörkuðu
accusative (þolfall)	afmarkaða	afmörkuðu	afmarkaða		afmörkuðu	afmörkuðu	afmörkuðu
dative (þágufall)	afmarkaða	afmörkuðu	afmarkaða		afmörkuðu	afmörkuðu	afmörkuðu
genitive (eignarfall)	afmarkaða	afmörkuðu	afmarkaða		afmörkuðu	afmörkuðu	afmörkuðu

afmarkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)