सूनु

Sanskrit

Alternative forms

Alternative scripts

• সূনু (Assamese script)
• ᬲᬹᬦᬸ (Balinese script)
• সূনু (Bengali script)
• 𑰭𑰳𑰡𑰲 (Bhaiksuki script)
• 𑀲𑀽𑀦𑀼 (Brahmi script)
• သူနု (Burmese script)
• સૂનુ (Gujarati script)
• ਸੂਨੁ (Gurmukhi script)
• 𑌸𑍂𑌨𑍁 (Grantha script)
• ꦱꦹꦤꦸ (Javanese script)
• 𑂮𑂴𑂢𑂳 (Kaithi script)
• ಸೂನು (Kannada script)
• សូនុ (Khmer script)
• ສູນຸ (Lao script)
• സൂനു (Malayalam script)
• ᠰᡠᡠᠨᡠ (Manchu script)
• 𑘭𑘴𑘡𑘳 (Modi script)
• ᠰᠤᠤᠨᠤ (Mongolian script)
• 𑧍𑧕𑧁𑧔 (Nandinagari script)
• 𑐳𑐹𑐣𑐸 (Newa script)
• ସୂନୁ (Odia script)
• ꢱꢹꢥꢸ (Saurashtra script)
• 𑆱𑆷𑆤𑆶 (Sharada script)
• 𑖭𑖳𑖡𑖲 (Siddham script)
• සූනු (Sinhalese script)
• 𑪁𑩒𑩛𑩯𑩒 (Soyombo script)
• 𑚨𑚱𑚝𑚰 (Takri script)
• ஸூநு (Tamil script)
• సూను (Telugu script)
• สูนุ (Thai script)
• སཱུ་ནུ (Tibetan script)
• 𑒮𑒴𑒢𑒳 (Tirhuta script)
• 𑨰𑨃𑨊𑨝𑨃 (Zanabazar Square script)

Etymology 1

From Proto-Indo-Aryan *suHnúṣ, from Proto-Indo-Iranian *suHnúš (compare Avestan 𐬵𐬎𐬥𐬎 (hunu)), from Proto-Indo-European *suHnús (compare Gothic 𐍃𐌿𐌽𐌿𐍃 (sunus), Lithuanian sūnùs, Old Church Slavonic сꙑнъ (synŭ), Old English sunu (whence English son)).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /suː.nú/
• (Classical) IPA^(key): /ˈs̪uː.n̪u/

Noun

सूनु • (sūnú) stem, m

1. son, child, offspring

   Synonyms: पुत्र (putrá), जात (jātá), सुत (sutá)

   • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 1.66.1b:

     रयिर्न चित्रा सूरो न सन्दृगायुर्न प्राणो नित्यो नसूनुः।
     तक्वा न भूर्णिर्वना सिषक्ति पयो न धेनुः शुचिर्विभावा॥

     rayirna citrā sūro na sandṛgāyurna prāṇo nityo nasūnuḥ.
     takvā na bhūrṇirvanā siṣakti payo na dhenuḥ śucirvibhāvā.

     LIKE the Sun's glance, like wealth of varied sort, like breath which is the life, like one's own son
     Like a swift bird, a cow who yields her milk, pure and refulgent to the wood he speeds.

2. a younger brother (Kir. i, 24)
3. a daughter's son (W.)
4. name of a rishi (having the patronymic आर्भव (ārbhava) or काश्यप (kāśyapa), author of RV. x, 176) (Auukr.)

Declension

Masculine u-stem declension of सूनु (sūnú)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सूनुः sūnúḥ	सूनू sūnū́	सूनवः sūnávaḥ
Vocative	सूनो sū́no	सूनू sū́nū	सूनवः sū́navaḥ
Accusative	सूनुम् sūnúm	सूनू sūnū́	सूनून् sūnū́n
Instrumental	सूनुना / सून्वा¹ sūnúnā / sūnvā́¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभिः sūnúbhiḥ
Dative	सूनवे / सून्वे¹ sūnáve / sūnvé¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Ablative	सूनोः / सून्वः¹ sūnóḥ / sūnváḥ¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Genitive	सूनोः / सून्वः¹ sūnóḥ / sūnváḥ¹	सून्वोः sūnvóḥ	सूनूनाम् sūnūnā́m
Locative	सूनौ sūnaú	सून्वोः sūnvóḥ	सूनुषु sūnúṣu
Notes	¹Vedic

Noun

सूनु • (sūnú) stem, f

1. daughter (Mn. i, 10.)

Declension

Feminine u-stem declension of सूनु (sūnú)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सूनुः sūnúḥ	सूनू sūnū́	सूनवः sūnávaḥ
Vocative	सूनो sū́no	सूनू sū́nū	सूनवः sū́navaḥ
Accusative	सूनुम् sūnúm	सूनू sūnū́	सूनूः sūnū́ḥ
Instrumental	सून्वा sūnvā́	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभिः sūnúbhiḥ
Dative	सूनवे / सून्वै¹ sūnáve / sūnvaí¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Ablative	सूनोः / सून्वाः¹ / सून्वै² sūnóḥ / sūnvā́ḥ¹ / sūnvaí²	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Genitive	सूनोः / सून्वाः¹ / सून्वै² sūnóḥ / sūnvā́ḥ¹ / sūnvaí²	सून्वोः sūnvóḥ	सूनूनाम् sūnūnā́m
Locative	सूनौ / सून्वाम्¹ sūnaú / sūnvā́m¹	सून्वोः sūnvóḥ	सूनुषु sūnúṣu
Notes	¹Later Sanskrit ²Brāhmaṇas

Etymology 2

From the root सू (√sū, “to beget, produce, yield”), from Proto-Indo-Iranian [Term?], ultimately from Proto-Indo-European *sewH- (“to beget (a child)”). Compare with Etymology 1 above.

Noun

सूनु • (sūnú) stem, m

1. one who presses out or extracts the soma-juice (RV. iii, 1, 12; = सोतृ (sotṛ), Sāy.)

Declension

Masculine u-stem declension of सूनु (sūnú)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सूनुः sūnúḥ	सूनू sūnū́	सूनवः sūnávaḥ
Vocative	सूनो sū́no	सूनू sū́nū	सूनवः sū́navaḥ
Accusative	सूनुम् sūnúm	सूनू sūnū́	सूनून् sūnū́n
Instrumental	सूनुना / सून्वा¹ sūnúnā / sūnvā́¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभिः sūnúbhiḥ
Dative	सूनवे / सून्वे¹ sūnáve / sūnvé¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Ablative	सूनोः / सून्वः¹ sūnóḥ / sūnváḥ¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Genitive	सूनोः / सून्वः¹ sūnóḥ / sūnváḥ¹	सून्वोः sūnvóḥ	सूनूनाम् sūnūnā́m
Locative	सूनौ sūnaú	सून्वोः sūnvóḥ	सूनुषु sūnúṣu
Notes	¹Vedic

Etymology 3

Noun

सूनु • (sūnu) stem, m

1. one who urges or incites, an inciter (Sāy. on RV. i, 103, 4)
2. the sun (= सवितृ (savitṛ)) (L.)

Declension

Masculine u-stem declension of सूनु (sūnú)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सूनुः sūnúḥ	सूनू sūnū́	सूनवः sūnávaḥ
Vocative	सूनो sū́no	सूनू sū́nū	सूनवः sū́navaḥ
Accusative	सूनुम् sūnúm	सूनू sūnū́	सूनून् sūnū́n
Instrumental	सूनुना / सून्वा¹ sūnúnā / sūnvā́¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभिः sūnúbhiḥ
Dative	सूनवे / सून्वे¹ sūnáve / sūnvé¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Ablative	सूनोः / सून्वः¹ sūnóḥ / sūnváḥ¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Genitive	सूनोः / सून्वः¹ sūnóḥ / sūnváḥ¹	सून्वोः sūnvóḥ	सूनूनाम् sūnūnā́m
Locative	सूनौ sūnaú	सून्वोः sūnvóḥ	सूनुषु sūnúṣu
Notes	¹Vedic

References

• Monier Williams (1899) “सूनु”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 1240.