μηχανικός

Ancient Greek

Etymology

From μηχανή (mēkhanḗ) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mɛː.kʰa.ni.kós/ → /mi.xa.niˈkos/ → /mi.xa.niˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mɛː.kʰa.ni.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me̝.kʰa.niˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /mi.xa.niˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mi.xa.niˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mi.xa.niˈkos/

Adjective

μηχᾰνῐκός • (mēkhanikós) m (feminine μηχᾰνῐκή, neuter μηχᾰνῐκόν); first/second declension

1. ingenious, resourceful
2. of or pertaining to machines, mechanical

Inflection

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μηχανικός mēkhanikós	μηχανική mēkhanikḗ	μηχανικόν mēkhanikón		μηχανικώ mēkhanikṓ	μηχανικᾱ́ mēkhanikā́	μηχανικώ mēkhanikṓ		μηχανικοί mēkhanikoí	μηχανικαί mēkhanikaí	μηχανικᾰ́ mēkhaniká
Genitive		μηχανικοῦ mēkhanikoû	μηχανικῆς mēkhanikês	μηχανικοῦ mēkhanikoû		μηχανικοῖν mēkhanikoîn	μηχανικαῖν mēkhanikaîn	μηχανικοῖν mēkhanikoîn		μηχανικῶν mēkhanikôn	μηχανικῶν mēkhanikôn	μηχανικῶν mēkhanikôn
Dative		μηχανικῷ mēkhanikôi	μηχανικῇ mēkhanikêi	μηχανικῷ mēkhanikôi		μηχανικοῖν mēkhanikoîn	μηχανικαῖν mēkhanikaîn	μηχανικοῖν mēkhanikoîn		μηχανικοῖς mēkhanikoîs	μηχανικαῖς mēkhanikaîs	μηχανικοῖς mēkhanikoîs
Accusative		μηχανικόν mēkhanikón	μηχανικήν mēkhanikḗn	μηχανικόν mēkhanikón		μηχανικώ mēkhanikṓ	μηχανικᾱ́ mēkhanikā́	μηχανικώ mēkhanikṓ		μηχανικούς mēkhanikoús	μηχανικᾱ́ς mēkhanikā́s	μηχανικᾰ́ mēkhaniká
Vocative		μηχανικέ mēkhaniké	μηχανική mēkhanikḗ	μηχανικόν mēkhanikón		μηχανικώ mēkhanikṓ	μηχανικᾱ́ mēkhanikā́	μηχανικώ mēkhanikṓ		μηχανικοί mēkhanikoí	μηχανικαί mēkhanikaí	μηχανικᾰ́ mēkhaniká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μηχανικῶς mēkhanikôs				μηχανικότερος mēkhanikóteros				μηχανικότᾰτος mēkhanikótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of μηχανικός; μηχανική; μηχανικόν (Attic)

References

• “μηχανικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μηχανικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μηχανικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek μηχανικός (mēkhanikós).

Noun

μηχανικός • (michanikós) m or f (plural μηχανικοί)

1. (engineering) engineer, mechanic

Declension

	singular	plural
nominative	μηχανικός •	μηχανικοί •
genitive	μηχανικού •	μηχανικών •
accusative	μηχανικό •	μηχανικούς •
vocative	μηχανικέ •	μηχανικοί •

Declension of μηχανικός

Related terms

• αρχιμηχανικός m (archimichanikós, “chief engineer”)
• αερομηχανικός m (aeromichanikós, “aircraft mechanic, aero engineer”)
• πολιτικός μηχανικός m (politikós michanikós, “civil engineer”)
• and see: μηχανή f (michaní, “machine”)

Descendants

→ Aromanian: mihanico

Adjective

μηχανικός • (michanikós) m (feminine μηχανική, neuter μηχανικό)

1. mechanical, machine

Declension

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μηχανικός •	μηχανική •	μηχανικό •	μηχανικοί •	μηχανικές •	μηχανικά •
genitive	μηχανικού •	μηχανικής •	μηχανικού •	μηχανικών •	μηχανικών •	μηχανικών •
accusative	μηχανικό •	μηχανική •	μηχανικό •	μηχανικούς •	μηχανικές •	μηχανικά •
vocative	μηχανικέ •	μηχανική •	μηχανικό •	μηχανικοί •	μηχανικές •	μηχανικά •

Declension of μηχανικός

Derived terms

• μηχανικό μολύβι n (michanikó molývi, “propelling pencil”)

Further reading

• μηχανικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language