δείκνυμι

Ancient Greek

Alternative forms

• δεικνῠ́ω (deiknúō)
• δέκνῡμῐ (déknūmi) — Ionic
• δίκνῡμῐ (díknūmi) — Cretan

Etymology

From Proto-Hellenic *deiknéumi, from Proto-Indo-European *deyḱ- (“to show, point out”) +‎ -νῡμῐ (-nūmi), from Proto-Indo-European *-néwti. Cognates include Latin dīcō, Sanskrit दिशति (diśáti) and Old English tǣċan (English teach).^[1]

Pronunciation

 

• IPA^(key): /děː.knyː.mi/ → /ˈði.kny.mi/ → /ˈði.kni.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /děː.knyː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈdi.kny.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈði.kny.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈði.kny.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈði.kni.mi/

Verb

δείκνῡμῐ • (deíknūmi)

1. to show, point out [with dative ‘to someone’]
2. to bring to light, display, portray, represent
3. to make known, explain, teach, prove

Conjugation

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δείκνῡμῐ	δείκνῡς	δείκνῡσῐ(ν)	δείκνῠτον	δείκνῠτον	δείκνῠμεν	δείκνῠτε	δεικνῠ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δεικνῠ́ω	δεικνῠ́ῃς	δεικνῠ́ῃ	δεικνῠ́ητον	δεικνῠ́ητον	δεικνῠ́ωμεν	δεικνῠ́ητε	δεικνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	δεικνῠ́οιμῐ	δεικνῠ́οις	δεικνῠ́οι	δεικνῠ́οιτον	δεικνῠοίτην	δεικνῠ́οιμεν	δεικνῠ́οιτε	δεικνῠ́οιεν
	imperative		δείκνῡ	δεικνῠ́τω	δείκνῠτον	δεικνῠ́των		δείκνῠτε	δεικνῠ́ντων
middle/ passive	indicative	δείκνῠμαι	δείκνῠσαι	δείκνῠται	δείκνῠσθον	δείκνῠσθον	δεικνῠ́μεθα	δείκνῠσθε	δείκνῠνται
	subjunctive	δεικνῠ́ωμαι	δεικνῠ́ῃ	δεικνῠ́ηται	δεικνῠ́ησθον	δεικνῠ́ησθον	δεικνῠώμεθᾰ	δεικνῠ́ησθε	δεικνῠ́ωνται
	optative	δεικνῠοίμην	δεικνῠ́οιο	δεικνῠ́οιτο	δεικνῠ́οισθον	δεικνῠοίσθην	δεικνῠοίμεθᾰ	δεικνῠ́οισθε	δεικνῠ́οιντο
	imperative		δείκνῠσο	δεικνῠ́σθω	δείκνῠσθον	δεικνῠ́σθων		δείκνῠσθε	δεικνῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		δεικνῠ́ναι				δείκνῠσθαι
participle	m	δεικνῡ́ς				δεικνῠ́μενος
	f	δεικνῦσᾰ				δεικνῠμένη
	n	δεικνῠ́ν				δεικνῠ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: δείκνῡμῐ, δείκνῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδείκνῡν	ἐδείκνῡς	ἐδείκνῡ	ἐδείκνῠτον	ἐδεικνῠ́την	ἐδείκνῠμεν	ἐδείκνῠτε	ἐδείκνῠσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐδεικνῠ́μην	ἐδείκνῠσο	ἐδείκνῠτο	ἐδείκνῠσθον	ἐδεικνῠ́σθην	ἐδεικνῠ́μεθᾰ	ἐδείκνῠσθε	ἐδείκνῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐδείκνῡν, ἐδεικνῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δείξω	δείξεις	δείξει	δείξετον	δείξετον	δείξομεν	δείξετε	δείξουσῐ(ν)
	optative	δείξοιμῐ	δείξοις	δείξοι	δείξοιτον	δειξοίτην	δείξοιμεν	δείξοιτε	δείξοιεν
middle	indicative	δείξομαι	δείξῃ, δείξει	δείξεται	δείξεσθον	δείξεσθον	δειξόμεθᾰ	δείξεσθε	δείξονται
	optative	δειξοίμην	δείξοιο	δείξοιτο	δείξοισθον	δειξοίσθην	δειξοίμεθᾰ	δείξοισθε	δείξοιντο
passive	indicative	δειχθήσομαι	δειχθήσῃ	δειχθήσεται	δειχθήσεσθον	δειχθήσεσθον	δειχθησόμεθᾰ	δειχθήσεσθε	δειχθήσονται
	optative	δειχθησοίμην	δειχθήσοιο	δειχθήσοιτο	δειχθήσοισθον	δειχθησοίσθην	δειχθησοίμεθᾰ	δειχθήσοισθε	δειχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		δείξειν			δείξεσθαι		δειχθήσεσθαι
participle	m	δείξων			δειξόμενος		δειχθησόμενος
	f	δείξουσᾰ			δειξομένη		δειχθησομένη
	n	δεῖξον			δειξόμενον		δειχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δείξω, δείξομαι, δειχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δέξω	δέξεις	δέξει	δέξετον	δέξετον	δέξομεν	δέξετε	δέξουσῐ(ν)
	optative	δέξοιμῐ	δέξοις	δέξοι	δέξοιτον	δεξοίτην	δέξοιμεν	δέξοιτε	δέξοιεν
middle	indicative	δέξομαι	δέξεαι	δέξεται	δέξεσθον	δέξεσθον	δεξόμεθᾰ	δέξεσθε	δέξονται
	optative	δεξοίμην	δέξοιο	δέξοιτο	δέξοισθον	δεξοίσθην	δεξοίμεθᾰ	δέξοισθε	δεξοίᾰτο
passive	indicative	δεχθήσομαι	δεχθήσῃ	δεχθήσεται	δεχθήσεσθον	δεχθήσεσθον	δεχθησόμεθᾰ	δεχθήσεσθε	δεχθήσονται
	optative	δεχθησοίμην	δεχθήσοιο	δεχθήσοιτο	δεχθήσοισθον	δεχθησοίσθην	δεχθησοίμεθᾰ	δεχθήσοισθε	δεχθησοίᾰτο
		active			middle		passive
infinitive		δέξειν			δέξεσθαι		δεχθήσεσθαι
participle	m	δέξων			δεξόμενος		δεχθησόμενος
	f	δέξουσᾰ			δεξομένη		δεχθησομένη
	n	δέξον			δεξόμενον		δεχθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δέξω, δέξομαι, δεχθήσομαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔδειξᾰ	ἔδειξᾰς	ἔδειξε(ν)	ἐδείξᾰτον	ἐδειξᾰ́την	ἐδείξᾰμεν	ἐδείξᾰτε	ἔδειξᾰν
	subjunctive	δείξω	δείξῃς	δείξῃ	δείξητον	δείξητον	δείξωμεν	δείξητε	δείξωσῐ(ν)
	optative	δείξαιμῐ	δείξειᾰς, δείξαις	δείξειε(ν), δείξαι	δείξαιτον	δειξαίτην	δείξαιμεν	δείξαιτε	δείξειᾰν, δείξαιεν
	imperative		δεῖξον	δειξᾰ́τω	δείξᾰτον	δειξᾰ́των		δείξᾰτε	δειξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐδειξᾰ́μην	ἐδείξω	ἐδείξᾰτο	ἐδείξᾰσθον	ἐδειξᾰ́σθην	ἐδειξᾰ́μεθᾰ	ἐδείξᾰσθε	ἐδείξᾰντο
	subjunctive	δείξωμαι	δείξῃ	δείξηται	δείξησθον	δείξησθον	δειξώμεθᾰ	δείξησθε	δείξωνται
	optative	δειξαίμην	δείξαιο	δείξαιτο	δείξαισθον	δειξαίσθην	δειξαίμεθᾰ	δείξαισθε	δείξαιντο
	imperative		δεῖξαι	δειξᾰ́σθω	δείξᾰσθον	δειξᾰ́σθων		δείξᾰσθε	δειξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐδείχθην	ἐδείχθης	ἐδείχθη	ἐδείχθητον	ἐδειχθήτην	ἐδείχθημεν	ἐδείχθητε	ἐδείχθησᾰν
	subjunctive	δειχθῶ	δειχθῇς	δειχθῇ	δειχθῆτον	δειχθῆτον	δειχθῶμεν	δειχθῆτε	δειχθῶσῐ(ν)
	optative	δειχθείην	δειχθείης	δειχθείη	δειχθεῖτον, δειχθείητον	δειχθείτην, δειχθειήτην	δειχθεῖμεν, δειχθείημεν	δειχθεῖτε, δειχθείητε	δειχθεῖεν, δειχθείησᾰν
	imperative		δείχθητῐ	δειχθήτω	δείχθητον	δειχθήτων		δείχθητε	δειχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δεῖξαι			δείξᾰσθαι		δειχθῆναι
participle	m	δείξᾱς			δειξᾰ́μενος		δειχθείς
	f	δείξᾱσᾰ			δειξᾰμένη		δειχθεῖσᾰ
	n	δεῖξᾰν			δειξᾰ́μενον		δειχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔδειξᾰ, ἐδειξᾰ́μην, ἐδείχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεῖξᾰ	δεῖξᾰς	δεῖξε(ν)	δείξᾰτον	δειξᾰ́την	δείξᾰμεν	δείξᾰτε	δεῖξᾰν
	subjunctive	δείξω, δείξωμῐ	δείξῃς, δείξῃσθᾰ	δείξῃ, δείξῃσῐ	δείξητον	δείξητον	δείξωμεν	δείξητε	δείξωσῐ(ν)
	optative	δείξαιμῐ	δείξαις, δείξαισθᾰ, δείξειᾰς	δείξειε(ν), δείξαι	δειξεῖτον	δειξείτην	δειξεῖμεν	δειξεῖτε	δειξεῖεν
	imperative		δεῖξον	δειξᾰ́τω	δείξᾰτον	δειξᾰ́των		δείξᾰτε	δειξᾰ́ντων
middle	indicative	δειξᾰ́μην	δείξᾰο	δείξᾰτο	δείξᾰσθον	δειξᾰ́σθην	δειξᾰ́με(σ)θᾰ	δείξᾰσθε	δείξᾰντο
	subjunctive	δείξωμαι	δείξηαι	δείξηται	δείξησθον	δείξησθον	δειξώμε(σ)θᾰ	δείξησθε	δείξωνται
	optative	δειξαίμην	δείξαιο	δείξαιτο	δείξαισθον	δειξαίσθην	δειξαίμε(σ)θᾰ	δείξαισθε	δειξαίᾰτο
	imperative		δεῖξαι	δειξᾰ́σθω	δείξᾰσθον	δειξᾰ́σθων		δείξᾰσθε	δειξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐδείχθην	ἐδείχθης	ἐδείχθη	ἐδείχθητον	ἐδειχθήτην	ἐδείχθημεν	ἐδείχθητε	ἐδείχθησᾰν, ἔδειχθεν
	subjunctive	δειχθῶ	δειχθῇς	δειχθῇ	δειχθῆτον	δειχθῆτον	δειχθῶμεν	δειχθῆτε	δειχθῶσῐ(ν)
	optative	δειχθείην	δειχθείης	δειχθείη	δειχθεῖτον, δειχθείητον	δειχθείτην, δειχθειήτην	δειχθεῖμεν, δειχθείημεν	δειχθεῖτε, δειχθείητε	δείχθειεν, δειχθείησᾰν
	imperative		δείχθητῐ	δειχθήτω	δείχθητον	δειχθήτων		δείχθητε	δειχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δεῖξαι/δειξᾰ́μεν/δειξᾰμέναι			δείξᾰσθαι		δειχθῆναι/δειχθήμεναι
participle	m	δείξᾱς			δειξᾰ́μενος		δειχθείς
	f	δείξᾱσᾰ			δειξᾰμένη		δειχθεῖσᾰ
	n	δεῖξᾰν			δειξᾰ́μενον		δειχθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: δεῖξᾰ, δειξᾰ́μην, ἐδείχθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔδεξᾰ	ἔδεξᾰς	ἔδεξε(ν)	ἐδέξᾰτον	ἐδεξᾰ́την	ἐδέξᾰμεν	ἐδέξᾰτε	ἔδεξᾰν
	subjunctive	δέξω	δέξῃς	δέξῃ	δέξητον	δέξητον	δέξωμεν	δέξητε	δέξωσῐ(ν)
	optative	δέξαιμῐ	δέξειᾰς, δέξαις	δέξειε(ν), δέξαι	δεξεῖτον	δεξείτην	δεξεῖμεν	δεξεῖτε	δεξεῖεν
	imperative		δέξον	δεξᾰ́τω	δέξᾰτον	δεξᾰ́των		δέξᾰτε	δεξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐδεξᾰ́μην	ἐδέξω	ἐδέξᾰτο	ἐδέξᾰσθον	ἐδεξᾰ́σθην	ἐδεξᾰ́μεθᾰ	ἐδέξᾰσθε	ἐδέξᾰντο
	subjunctive	δέξωμαι	δέξηαι	δέξηται	δέξησθον	δέξησθον	δεξώμεθᾰ	δέξησθε	δέξωνται
	optative	δεξαίμην	δέξαιο	δέξαιτο	δέξαισθον	δεξαίσθην	δεξαίμεθᾰ	δέξαισθε	δεξαίᾰτο
	imperative		δέξαι	δεξᾰ́σθω	δέξᾰσθον	δεξᾰ́σθων		δέξᾰσθε	δεξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐδέχθην	ἐδέχθης	ἐδέχθη	ἐδέχθητον	ἐδεχθήτην	ἐδέχθημεν	ἐδέχθητε	ἐδέχθησᾰν
	subjunctive	δεχθῶ	δεχθῇς	δεχθῇ	δεχθῆτον	δεχθῆτον	δεχθῶμεν	δεχθῆτε	δεχθῶσῐ(ν)
	optative	δεχθείην	δεχθείης	δεχθείη	δεχθεῖτον, δεχθείητον	δεχθείτην, δεχθειήτην	δεχθεῖμεν, δεχθείημεν	δεχθεῖτε, δεχθείητε	δέχθειεν, δεχθείησᾰν
	imperative		δέχθητῐ	δεχθήτω	δέχθητον	δεχθήτων		δέχθητε	δεχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δέξαι			δέξᾰσθαι		δεχθῆναι
participle	m	δέξᾱς			δεξᾰ́μενος		δεχθείς
	f	δέξᾱσᾰ			δεξᾰμένη		δεχθεῖσᾰ
	n	δέξᾰν			δεξᾰ́μενον		δεχθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔδεξᾰ, ἐδεξᾰ́μην, ἐδέχθην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δέδειχᾰ	δέδειχᾰς	δέδειχε(ν)	δεδείχᾰτον	δεδείχᾰτον	δεδείχᾰμεν	δεδείχᾰτε	δεδείχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δεδείχω	δεδείχῃς	δεδείχῃ	δεδείχητον	δεδείχητον	δεδείχωμεν	δεδείχητε	δεδείχωσῐ(ν)
	optative	δεδείχοιμῐ, δεδειχοίην	δεδείχοις, δεδειχοίης	δεδείχοι, δεδειχοίη	δεδείχοιτον	δεδειχοίτην	δεδείχοιμεν	δεδείχοιτε	δεδείχοιεν
	imperative		δέδειχε	δεδειχέτω	δεδείχετον	δεδειχέτων		δεδείχετε	δεδειχόντων
middle/ passive	indicative	δέδειγμαι	δέδειξαι	δέδεικται	δέδειχθον	δέδειχθον	δεδείγμεθᾰ	δέδειχθε	δεδείκᾰται
	subjunctive	δεδειγμένος ὦ	δεδειγμένος ᾖς	δεδειγμένος ᾖ	δεδειγμένω ἦτον	δεδειγμένω ἦτον	δεδειγμένοι ὦμεν	δεδειγμένοι ἦτε	δεδειγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δεδειγμένος εἴην	δεδειγμένος εἴης	δεδειγμένος εἴη	δεδειγμένω εἴητον/εἶτον	δεδειγμένω εἰήτην/εἴτην	δεδειγμένοι εἴημεν/εἶμεν	δεδειγμένοι εἴητε/εἶτε	δεδειγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δέδειξο	δεδείχθω	δέδειχθον	δεδείχθων		δέδειχθε	δεδείχθων
		active				middle/passive
infinitive		δεδειχέναι				δεδεῖχθαι
participle	m	δεδειχώς				δεδειγμένος
	f	δεδειχυῖᾰ				δεδειγμένη
	n	δεδειχός				δεδειγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: δέδειχᾰ, δέδειγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δέδεχᾰ	δέδεχᾰς	δέδεχε(ν)	δεδέχᾰτον	δεδέχᾰτον	δεδέχᾰμεν	δεδέχᾰτε	δεδέχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δεδέχω	δεδέχῃς	δεδέχῃ	δεδέχητον	δεδέχητον	δεδέχωμεν	δεδέχητε	δεδέχωσῐ(ν)
	optative	δεδέχοιμῐ, δεδεχοίην	δεδέχοις, δεδεχοίης	δεδέχοι, δεδεχοίη	δεδέχοιτον	δεδεχοίτην	δεδέχοιμεν	δεδέχοιτε	δεδέχοιεν
	imperative		δέδεχε	δεδεχέτω	δεδέχετον	δεδεχέτων		δεδέχετε	δεδεχόντων
middle/ passive	indicative	δέδεγμαι	δέδεξαι	δέδεκται	δέδεχθον	δέδεχθον	δεδέγμεθᾰ	δέδεχθε	δεδέκᾰται
	subjunctive	δεδεγμένος ὦ	δεδεγμένος ᾖς	δεδεγμένος ᾖ	δεδεγμένω ἦτον	δεδεγμένω ἦτον	δεδεγμένοι ὦμεν	δεδεγμένοι ἦτε	δεδεγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δεδεγμένος εἴην	δεδεγμένος εἴης	δεδεγμένος εἴη	δεδεγμένω εἴητον/εἶτον	δεδεγμένω εἰήτην/εἴτην	δεδεγμένοι εἴημεν/εἶμεν	δεδεγμένοι εἴητε/εἶτε	δεδέγμενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
	imperative		δέδεξο	δεδέχθω	δέδεχθον	δεδέχθων		δέδεχθε	δεδέχθων
		active				middle/passive
infinitive		δεδεχέναι				δεδέχθαι
participle	m	δεδεχώς				δεδεγμένος
	f	δεδεχυῖᾰ				δεδεγμένη
	n	δεδεχός				δεδεγμένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: δέδεχᾰ, δέδεγμαι (Ionic)

Derived terms

• ᾰ̓νᾰδείκνῡμῐ (anadeíknūmi)
• ᾰ̓νᾰπόδεικτος (anapódeiktos)
• ᾰ̓ντᾰποδείκνῡμῐ (antapodeíknūmi)
• ᾰ̓ντεπῐδείκνῡμῐ (antepideíknūmi)
• ᾰ̓ποδείκνῡμῐ (apodeíknūmi)
• ᾰ̓ρῐδείκετος (arideíketos)
• δᾰκτῠλοδεικτέω (daktulodeiktéō)
• δεῖγμᾰ (deîgma)
• δειγμᾰτῐ́ζω (deigmatízō)
• δείκελον (deíkelon)
• δείκηλον (deíkēlon)
• δεικτέον (deiktéon)
• δεικτέος (deiktéos)
• δεικτῐκός (deiktikós)
• δεικτός (deiktós)
• δῐᾰδείκνῡμῐ (diadeíknūmi)
• ἐκδείκνῡμῐ (ekdeíknūmi)
• ἐνᾰποδείκνῠμαι (enapodeíknumai)
• ἐνδείκνῡμῐ (endeíknūmi)
• ἐνδεικτῐκός (endeiktikós)
• ἐπίδειγμᾰ (epídeigma)
• ἐπῐδείκνῡμῐ (epideíknūmi)
• κᾰτᾰδείκνῡμῐ (katadeíknūmi)
• πᾰράδειγμᾰ (parádeigma)
• πᾰρᾰδειγμᾰτῐ́ζω (paradeigmatízō)
• πᾰρᾰδείκνῡμῐ (paradeíknūmi)
• πᾰρεπῐδείκνῠμαι (parepideíknumai)
• προᾰποδείκνῡμῐ (proapodeíknūmi)
• προδείκνῡμῐ (prodeíknūmi)
• προσᾰποδείκνῡμῐ (prosapodeíknūmi)
• σῠνῠποδείκνῡμῐ (sunupodeíknūmi)
• ῠ̔πόδειγμᾰ (hupódeigma)
• ῠ̔ποδείκνῡμῐ (hupodeíknūmi)

 

References

1. Beekes, Robert S. P. (2010) “δείκνυμι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 309

Further reading

• “δείκνυμι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “δείκνυμι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “δείκνυμι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• δείκνυμι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• δείκνυμι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• δείκνυμι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “δείκνυμι”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G1166 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible