Ο Φρίξος Αριστεύς (1879 - 1951)[1] ήταν Έλληνας ζωγράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου 1879, στην οδό Κάνιγγος και Σολωμού.
| Φρίξος Αριστεύς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 8 Φεβρουαρίου 1879 Αθήνα |
| Θάνατος | 1952 Αθήνα |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
| Αξιοσημείωτο έργο | Προτομή Γρηγόρη Λιακατα, Αιτωλικό |
Το 1892 εισήλθε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τους Βολονάκη, Προσαλέντη, Ροϊλό, Γεώργιο Βρούτο και Νικηφόρο Λύτρα.[2] Συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο στη Βαυαρική Ακαδημία Εικαστικών Τεχνών με δάσκαλο τον Νικόλαο Γύζη.[3] Μετά από μια σύντομη παραμονή στην Ιταλία επέστρεψε το 1901 στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.[2] Το 1902 παντρεύτηκε τη Λίντα Κοέν με την οποία δεν απέκτησαν παιδιά. Έλαβε μέρος σε πολλές εκθέσεις. Η πρώτη του διάκριση ήταν στην έκθεση Εταιρείας Φιλοτέχνων (Μέγαρο Κούπα). Το 1911 εκθέτει στην Kunstverein (Κούνστφεράιν) του Μονάχου, όπου ο γερμανικός τύπος επαίνεσε ομόφωνα τα έργα του «Αφροδίτη» (κραγιόν), «Θάνατος» (ελαιογραφία), «Νύκτα» (ελαιογραφία), «Μελαγχολία» (κραγιόν). Πέραν αυτών έκανε περίπου 12 ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Πάτρα, Βόλο και Θεσσαλονίκη. Συμμετείχε επίσης στην παγκόσμια έκθεση των Παρισίων το 1937. Έργα του μεταξύ άλλων είναι: «Ο Μέγας Διδάσκαλος» (κραγιόν), «Μελαγχολία» (κραγιόν), «Πνεύμα του Μπετόβεν» (κραγιόν), «Θυσία» (παστέλ), «Χρόνος» (κραγιόν), «Συννεφιά» (κραγιόν), «Αχέρων» (κραγιόν), «Πάσχα εν Ελλάδι» (ελαιογραφία), «Εκάτη» (ακουαρέλα), «Έρημος» (παστέλ-κραγιόν) και άλλα. Πέθανε σε ηλικία 73 ετών, στις 21 Απριλίου του 1952 στην Αθήνα. Ο τάφος του βρίσκεται στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Εκτός από τη ζωγραφική, ο Αριστεύς ασχολήθηκε επίσης με τη λιθογραφία, τη γελοιογραφία και την εικονογράφηση βιβλίων ενώ δίδαξε και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.[4] Το έργο του επηρεάστηκε από το καλλιτεχνικό ρεύμα του Συμβολισμού χωρίς όμως να καταφέρει να αποκτήσει μεγάλη φήμη κυρίως λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του αλλά και της θεματολογίας του, η οποία ήταν σχετικά ξένη προς το ελληνικό κοινό της εποχής του με αποτέλεσμα να δεχτεί ανάμεικτες κριτικές.[2]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
